Η Παγκόσμια Ημέρας της Ευτυχίας στις 20 Μαρτίου θεσπίστηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.), επειδή αναγνώρισε την ευδαιμονία (ευτυχία) ως βασικό στόχο και βασικό δικαίωμα του ανθρώπου. Το δικαίωμα της ευτυχίας δεν περιλαμβάνεται στον Χάρτη των Δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με συνέπεια οι ευρωπαϊκές πολιτικές να στοχεύουν στην ευημερία των οικονομικών μεγεθών, αγνοώντας τη δυστυχία των ανθρώπων.
Η ανάγκη
Την τελευταία τετραετία η Ελλάδα έχει την δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση δυστυχίας παγκοσμίως, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Ο.Η.Ε. Περισσότεροι από τα δύο τρίτα των Ελλήνων δηλώνουν σήμερα ότι βιώνουν καταστάσεις δυστυχίας, ενώ σε όλα σχεδόν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), περισσότεροι από 60% των ανθρώπων δηλώνουν ότι αισθάνονται ότι είναι δυστυχείς ή μη ικανοποιημένοι από την ζωή. Οι ενδείξεις δεν είναι παροδικές αυτήν την περίοδο της κοινωνικοοικονομικής κρίσης, αφού αυτή η τάση δυστυχίας των περισσότερων κρατών της Ε.Ε. είναι παρόμοια για σαράντα έτη, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου από το 1975.
