Ο πολιτισμός είναι φάρμακο. Είναι ίαση. Είναι λύτρωση. Είναι φως. Στις μέρες μας, η οργή, η βία, ο θάνατος, είναι καθημερινότητα. Αν μείνουμε όμως, μόνο σ’ αυτά, θα γίνουμε τουλάχιστον μανιοκαταθλιπτικοί, αν δεν πεθάνουμε.
Ανάσες, οι βραδιές που βιώνουμε στη πόλη μας. Μουσική, θέατρο, εικόνες μνήμης, που μας βοηθούν να πορευτούμε. Μια βραδιά με έντεχνο τραγούδι, από τον υπέροχο τραγουδοποιό, σεμνό υπηρέτη της μουσικής τέχνης, Ορφέα Περίδη, με τη φιλική συμμετοχή, της επίσης υπέροχης Λιζέτας Καλημέρη, απολαύσαμε στο χώρο του Σινέ Γέρακας, στις 13 Σεπτεμβρίου 2013, όπου ήταν και η πρώτη βραδιά των εκδηλώσεων, του φετινού Πολιτιστικού Σεπτέμβρη.
Έχουν περάσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια, όταν στη «Φωνή του Γέρακα» και μέσα από αυτή τη στήλη, «φωνάζαμε», για ένα σινεμά, ένα θέατρο, ένα χώρο πολιτισμού. Τότε που τρέχαμε στις στενόχωρες αίθουσες των σχολείων. Και τώρα τα έχουμε και τα χαιρόμαστε. Και χαρήκαμε τόσο πολύ εκείνο το βράδυ, με τον Ορφέα και τη Λιζέτα, που σιγοτραγουδήσαμε όλοι, από τη «Φωτοβολίδα», που τάραξε τα μουσικά μας νερά κάποτε, ως το υπέροχο, «Για πού το’ βαλες καρδιά μου, μ΄ ανοιχτά πανιά, ποια αγάπη, ποιο λιμάνι, ποια παρηγοριά»…
Ο Ορφέας, μας χάρισε στιγμές αξέχαστες και μας σκλάβωσε όλους, με τη φωνή, τη μουσική και κυρίως, τη σεμνότητά του.
Ανάσες, οι βραδιές που βιώνουμε στη πόλη μας. Μουσική, θέατρο, εικόνες μνήμης, που μας βοηθούν να πορευτούμε. Μια βραδιά με έντεχνο τραγούδι, από τον υπέροχο τραγουδοποιό, σεμνό υπηρέτη της μουσικής τέχνης, Ορφέα Περίδη, με τη φιλική συμμετοχή, της επίσης υπέροχης Λιζέτας Καλημέρη, απολαύσαμε στο χώρο του Σινέ Γέρακας, στις 13 Σεπτεμβρίου 2013, όπου ήταν και η πρώτη βραδιά των εκδηλώσεων, του φετινού Πολιτιστικού Σεπτέμβρη.
Έχουν περάσει πάνω από δεκαπέντε χρόνια, όταν στη «Φωνή του Γέρακα» και μέσα από αυτή τη στήλη, «φωνάζαμε», για ένα σινεμά, ένα θέατρο, ένα χώρο πολιτισμού. Τότε που τρέχαμε στις στενόχωρες αίθουσες των σχολείων. Και τώρα τα έχουμε και τα χαιρόμαστε. Και χαρήκαμε τόσο πολύ εκείνο το βράδυ, με τον Ορφέα και τη Λιζέτα, που σιγοτραγουδήσαμε όλοι, από τη «Φωτοβολίδα», που τάραξε τα μουσικά μας νερά κάποτε, ως το υπέροχο, «Για πού το’ βαλες καρδιά μου, μ΄ ανοιχτά πανιά, ποια αγάπη, ποιο λιμάνι, ποια παρηγοριά»…
Ο Ορφέας, μας χάρισε στιγμές αξέχαστες και μας σκλάβωσε όλους, με τη φωνή, τη μουσική και κυρίως, τη σεμνότητά του.