Σκηνοθεσία: Πολ Γουάιτζ.
Πρωταγωνιστούν: Τζούλιαν Μουρ, Κεν Γουατανάμπε, Έλσα Ζιλμπερστάϊν, Κρίστοφερ Λάμπερτ.
Διάρκεια: 100 λεπτά
Ώρα έναρξης:
Πέμπτη έως Τρίτη 19.30 & 21.15 (Δυο προβολές)
Τετάρτη 20.00 & 21.45 (Δυο προβολές)
Η Ροξάν Κρος (Τζούλιαν Μουρ), μια διάσημη Αμερικανίδα σοπράνο, ταξιδεύει στη Νότια Αμερική για να δώσει ένα πριβέ κονσέρτο για τα γενέθλια ενός πλούσιου Ιάπωνα βιομήχανου (Κεν Γουατανάμπε). Στην συνάθροιση παρευρίσκονται πολιτικοί και διπλωμάτες, όταν ξαφνικά τη βίλα καταλαμβάνουν αντάρτες που απαιτούν την απελευθέρωση των φυλακισμένων συντρόφων τους. Έγκλειστοι στο ίδιο σπίτι επί ένα μήνα, όμηροι και απαγωγείς θα αναγκαστούν να βρουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας ακόμα κι αν μιλούν διαφορετική γλώσσα. Η μουσική θα τους οδηγήσει με μοναδικό τρόπο στο να ξεπεράσουν τις έχθρες και τις διαφορές τους, ανακαλύπτοντας ότι αυτά που τους ενώνουν είναι πιο σημαντικά από αυτά που τους χωρίζουν. Μια δυνατή ιστορία αγάπης που βασίζεται στο ομώνυμο best seller της Αν Πάτσετ.
Έμπνευση και αφορμή για το βιβλίο αποτέλεσε η πραγματική ιστορία μιας ομηρίας στο Περού το 1996. Αντάρτες του επαναστατικού κινήματος Τουπάκ Αμάρου (MRTA) εισέβαλλαν σε ένα πάρτυ που πραγματοποιούνταν στο σπίτι του Ιάπωνα πρέσβη στο Περού, προς τιμήν του Ιάπωνα αυτοκράτορα Ακιχίτο. O τότε πρόεδρος του Περού, Αλμπέρτο Φουχιμόρι, γνωστός για την έντονα αντιτρομοκρατική πολιτική που ακολουθούσε, απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του για διαφθορά και παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τα μέλη του MRTA αιχμαλώτισαν εκατοντάδες άτομα μεταξύ των οποίων διπλωμάτες, κυβερνητικά στελέχη και επιχειρηματίες. Άφησαν όμως σύντομα ελεύθερες τις γυναίκες, τα παιδιά και τους ξένους.
Μετά την παγκόσμια προσοχή που έλαβε το θέμα κατά τους τέσσερις μήνες της ομηρίας και με γνώμονα την ελάχιστη πρόοδο που είχε σημειωθεί στις διαπραγματεύσεις, οι ειδικές δυνάμεις του Περού έκαναν έφοδο με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός ομήρου, δύο κομμάντο και όλων των μελών του MRTA. Ο πρόεδρος Φουχιμόρι έκανε λόγο για μια πετυχημένη επιχείρηση, ενώ οι μετέπειτα αναφορές του συμβάντος τον διέψευσαν καθώς προέκυψε πως ένας μεγάλος αριθμός ανταρτών εκτελέστηκε αφού είχε ήδη παραδοθεί. Αργότερα, οι καταθέσεις των αιχμαλώτων συνέβαλλαν σε μια ακόμα πιο ευνοϊκή εικόνα των ανταρτών, καθώς ανέφεραν πως η μεταχείρηση στα χέρια τους ήταν θετική.
Το βιβλίο της Αν Πάτσετ εκδόθηκε το 2001 και έλαβε αμέσως την αναγνώριση από τις μεγαλύτερα έντυπα της Αμερικής, αφού ανακοινώθηκε ως το «Καλύτερο Βιβλίο της Xρονιάς» στο Amazon. «Ένα σαγηνευτικό μείγμα ρομαντικής κομεντί, αγωνίας και ιδεών», το χαρακτήρισαν οι New York Times, ενώ το New Yorker το περιέγραψε ως «Μια μουσική σύνθεση όπλων, Πουτσίνι και διαπραγματεύσεων του Ερυθρού Σταυρού». Το ουσιαστικό νόημα του βιβλίου και κατ’ επέκταση της ταινίας είναι κατά τον σκηνοθέτη Πολ Γουάιτζ η σημασία και η δύναμη της ανθρώπινης επαφής, το πώς στις πιο δύσκολες στιγμές μας λαχταράμε την αγάπη και την επικοινωνία.
