Είναι κι αυτό το γεμάτο έκπληξη βλέμμα της μικρής που σου τρυπάει την ψυχή…

Αν και μάλλον δεν χρειάζεται ακόμη μια ανάλυση, ακόμη μια άποψη ενός άσχετου, παιδιά δεν μπορώ. Οι τραγικές ώρες των συνανθρώπων μας στο Μάτι βρίσκονται συνεχώς στο μυαλό μου, αλλά και όλων μας, πίσω από κάθε σκέψη μας, πίσω από κάθε καθημερινή μας δραστηριότητα, σαν ένα πέπλο μαύρης σκόνης που σκεπάζει τα πάντα. Κυρίαρχο θέμα σε όλες τις συζητήσεις σε όλες τις σκέψεις.

Θα προσπαθήσω να τοποθετήσω τις ανάκατες σκέψεις μου, όλης της προηγούμενης εβδομάδας, χρονολογικά.

Α’ ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ
Πρώτη φορά είδαμε live συνεδρίαση συντονιστικού οργάνου κρίσης. Έπρεπε; Όχι βέβαια. Ενίοτε, σε πραγματικά συντονιστικά μπορεί να αποφασιστούν και πράγματα που δεν πρέπει να είναι δημόσια. Όμως αυτό δεν ήταν συνεδρίαση συντονιστικού. Ήταν η πρώτη πράξη καλοκαιρινής παράστασης. Και μάλιστα τόσο κακής παράστασης που κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών έπαιζαν με τα κινητά τους. Της συνεδρίασης αυτής είχε προηγηθεί η διακοπή του ταξιδιού του Πθ στην Βοσνία και η επιστροφή του στη χώρα (ορθώς). Όμως, όταν διακόπτεις το ταξίδι για να γυρίσεις, δεν το κάνεις επειδή βλέπεις ΣΚΑΪ. Το κάνεις γιατί έχεις ενημερωθεί για την κατάσταση και γυρνάς ως manager να δώσεις λύσεις ή αν δεν έχεις, να συντονίσεις ενέργειες να κατευθύνεις δυνάμεις. Και μεις είδαμε τον δικό μας manager να προσπαθεί να ενημερωθεί και μεταξύ άλλων να ρωτάει τι ώρα θα σηκωθούν τα αεροπλάνα το πρωί. Αυτό είδαμε… Αν εσείς είδατε κάτι άλλο πείτε μου.

Β’ ΟΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ
Το ότι έξι μέρες μετά ακόμα δεν ξέρουμε πόσοι αγνοούνται, νομίζω ότι τα λέει όλα. Μπάχαλο. Κανείς δεν φρόντισε εξ'αρχής να πει που δηλώνονται οι αγνοούμενοι. Και μέσα στο μπάχαλο των υπηρεσιών, προστέθηκαν και οι ιδιώτες. Με καλή πρόθεση οφείλω να ομολογήσω, αλλά για φανταστείτε αν αντί για μια ιδιωτική σελίδα δήλωσης αγνοουμένων, ήταν δυό-τρείς. Η μήπως δεν θα μπορούσε;

Γ’ ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ
Απορώ, πως, με τόσους ειδικούς που έχουμε, ακόμα καιγόμαστε. Κανονικά θα έπρεπε να παρέχουμε συμβουλές και σε άλλες χώρες. Κατανοώ την ανάγκη των καναλιών να γεμίσουν το χρόνο, αλλά νομίζω ότι ξεφύγαμε. Και δεν είναι μόνο οι ειδικοί των καναλιών είμαστε και όλοι εμείς. Δέκα άνθρωποι έντεκα απόψεις… Έχω και ‘γω αλλά δεν θα την προσθέσω. Δεν έχει νόημα…

Δ’ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
Η δεύτερη πράξη της παράστασης του καλοκαιριού. Δεν φταίμε, ο τίτλος της. Όλα έγιναν όπως έπρεπε, όλα καλώς καμωμένα. Οι εμπρηστές, ο αέρας, αλλά όχι εμείς, το κεντρικό μήνυμα.
Αναρωτιέμαι...Όταν έχασαν τη ζωή τους τα παιδιά από το μαγκάλι, έφταιγαν οι γερμανοτσολιάδες, η Μέρκελ, έφταιγαν όλοι. Τώρα; Κανέις;
Λυπάμαι για τους αρχηγούς, όχι γι’ αυτά που είπαν, μπορεί να είναι και έτσι. Λυπάμαι που δέχτηκαν να παίξουν σε τέτοια παράσταση.
Οφείλω να πω πως στον αντίποδα βρίσκεται ο ΣΚΑΪ. Οτιδήποτε έχει σχέση με ΣΥΡΙΖΑ φταίει ακόμα και για τα βράχια στην παραλία.

Ε’ ΠΡΟΣΩΠΑ
Καμμένος: Είναι βουλευτής από το 1993 και εξ’ όσων θυμάμαι αυτά τα χρόνια δεν είχαμε διορισμούς βουλευτών. Συνεπώς αν είναι να κατηγορήσω κάποιον δεν είναι αυτός.
Δούρου: Silver Alert

Ήταν η πρώτη μας φορά; ΟΧΙ!!!
Θα σας θυμίσω τις φωτιές στην Πεντέλη το 95 και το 98, όταν η φωτιά είχε μπει μέσα στο Γέρακα, είχε κάψει σπίτια και μάλιστα είχε φτάσει μέχρι τον σημερινό φούρνο του Τέγου στη Γέρακα. Θα σας θυμίζω την Ηλεία με τα δεκάδες θύματα και το «στρατηγό άνεμο», θα σας θυμίσω την Πάρνηθα και τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Με τόσα πολλά θύματα βέβαια ήταν μόνο η Ηλεία, το 2007. Μάκιστος νομίζω ήταν το χωριό που η μάνα με τα 3 παιδιά της κάηκε ζωντανή, αν δεν θυμάστε… Επίσης να σας θυμίσω ότι μετά τη φωτιά της 24ης Αυγούστου και με 63 νεκρούς στην πλάτη, στις 16 Σεπτεμβρίου η Κυβέρνηση Καραμανλή επανεκλέγεται!!!

Οι ευθύνες λοιπόν είναι διαχρονικές και αφορούν όλους όσους με τις ευλογίες μας κυβέρνησαν. Ποτέ δεν είχαμε συγκεκριμένο σχέδιο πρόληψης, ποτέ δεν είχαμε σχέδιο δασικής ανάπτυξης που να περιλαμβάνει αντιπυρικές ζώνες και ζώνες πλατύφυλλων. Ποτέ δεν είχαμε κατά τόπους σχέδιο έκτακτης ανάγκης. Συνονθύλευμα ανευθυνοϋπεύθυνων, και μειωμένες δραματικά δαπάνες κάθε χρόνο.

Ακόμα και την αναδάσωση την αναλαμβάνει ο ΣΚΑΪ (πόσο με τρελαίνει αυτό). Η πολιτεία απούσα. Η αναδάσωση με "χαλέπιο πεύκη" (έτσι λέγεται το είδος που κάηκε και που φυτεύει ο ΣΚΑΪ), αν γίνεται σε δάσος που καίγεται πρώτη φορά, κάνει περισσότερη καταστροφή παρά καλό. Το πρωτοκαμένο δάσος πεύκου θα αναγεννηθεί μόνο του πολύ γρήγορα αν το αφήσουμε στην ησυχία του. Σε δάσος που έχει καεί και ξανακαεί η επιτυχία της αναδάσωσης με μικρά δέντρα είναι αμφίβολη. Είναι άκρως καλύτερη η σπορά, αλλά στην σπορά δεν έχουν εικόνα οι κάμερες. Αναρωτιέμαι επίσης γιατί να κάνουμε αναδάσωση σε δάσος που έχει καεί πάνω από μια φορά με πεύκα και όχι με δρύς που δεν καίγεται και που ακόμα και αν καεί αναγεννάται την επόμενη άνοιξη.

Λυπάμαι που θα το πω, αλλά δεν θα είναι η τελευταία φορά. Ένα άλλο Μάτι, μια άλλη Ηλεία μας περιμένει. Δεν υπάρχει ελπίς… στην Ελλάδα ζείς…

Είναι κι αυτό το γεμάτο έκπληξη βλέμμα της μικρής που σου τρυπάει την ψυχή…

Πήγα στο Μάτι 5 μέρες μετά. Ένα ανακάτεμα καμένων και άκαυτων. Δίπλα δίπλα, σπίτια καμένα και σπίτια ανέπαφα. Κάποιοι φόρτωναν πράγματα, κάποιοι έκοβαν καμένα κλαδιά. Αυτοί ήταν οι ευτυχισμένοι. Ήταν εκεί και έκαναν δουλειές στα καμένα σπίτια τους. Οι γείτονες όμως δεν ήταν εκεί… Μετά πήγα στη Μάκρη για καφέ. Σε δύο διαφορετικά τραπέζια ηλικιωμένων δίπλα μου,  συζητούσαν για τους τοπικούς παράγοντες και για φίλους τους που δεν ξέρουν την τύχη τους... 

Είναι κι αυτό το γεμάτο έκπληξη βλέμμα της μικρής που σου τρυπάει την ψυχή…

Καλό ταξίδι στις ψυχές που ταξίδεψαν.