Θα ήταν λάθος μας αν δεν συνδέσουμε την άνοδο της ακροδεξιάς με την δημιουργία αυτόνομων ομάδων, συνοδοιπόρων και συμπαθούντων της ISIS στην Ευρώπη και βέβαια με την διόγκωση του ISIS στα κράτη της Εγγύς Ανατολής και της Βόρειας και Κεντρικής Αφρικής.
Ούτε οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι από την φύση τους και από της ιστορία τους φασίστες και εντρυφούν σε ακροδεξιές ιδεολογίες, ούτε και οι μουσουλμάνοι Ευρωπαίοι πολίτες είχαν από πάντα την ιδεολογία να δολοφονούν και να καταστρέφουν και ιδίως να αρχίσουν ένα είδος πολέμου με την Ευρώπη. Και βέβαια οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν ξύπνησαν ένα πρωί και σκέφτηκαν, ότι είναι καιρός να συνταχθούν στο άρμα των ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων, αλλά ούτε και οι μουσουλμάνοι εξτρεμιστές πέρασαν από την μια μέρα στην άλλη στην τρομοκρατία.
Ας αρχίσουμε τώρα από την δημιουργία του ISIS. Και ας θυμηθούμε, πότε εμφανίστηκε και που αυτή η τρομοκρατική οργάνωση, που με δολοφονίες και ακρότητες, προσπαθεί να εγκαταστήσει Χαλιφάτο, όπου ο νόμος της Σαρία θα εφαρμόζεται στο έπακρο και με απώτερο σκοπό τον έλεγχο των πετρελαίων της περιοχής. Χρονικά έχουμε την διόγκωση και επιθετική δραστηριοποίηση της οργάνωσης αυτής μετά την εισβολή των Αμερικάνων στο Ιράκ και τις όποιες αναταραχές ξέσπασαν, πάντα με την καθοδήγηση και άμεση βοήθεια των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων, πρώτα στις χώρες της βόρειας Αφρικής (Αίγυπτο, Τυνησία, Αλγερία, Λιβύη) και κατόπιν στην Συρία και στην Υεμένη. Βέβαια δεν θα ισχυριστούμε ότι το σπέρμα αυτών των ομάδων δεν προϋπήρχε. Σαφέστατα δεν εμφανίστηκε από την μια μέρα στην άλλη, δρούσε όμως κάτω από την άμεση πολεμική διάθεση των κυβερνήσεων στα αραβικά κράτη, οι οποίες δεν της δίναν την δυνατότητα να πραγματώσει τα σχέδιά της, και να στρατολογήσει μέλη και οπαδούς, χρησιμοποιώντας τις όποιες θρησκευτικές αντιθέσεις υπήρχαν στον μουσουλμανικό κόσμο. Αντιθέσεις που οξύνονταν ανάλογα με την καταπίεση που δεχόταν η μια μερίδα από την άλλη, ανάλογα ποια μεριά είχε την εξουσία.
Μέχρι την ενεργή ανάμειξη των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων στις χώρες αυτές, δεν είχε εμφανιστεί το ISIS με την μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα και τις όποιες σποραδικές προσπάθειες να γίνει κυρίαρχο στην περιοχή, είχαν την δυνατότητα τα κράτη αυτά να τις μηδενίσουν ή να τις περιορίσουν στο ελάχιστο. Πάντα βέβαια μ΄ ένα βίαιο τρόπο. Η αποσταθεροποίηση όμως στην περιοχή, και κυρίως ο πόλεμος στο Ιράκ, που άρχισαν οι Αμερικάνοι με την ψευδή και απατηλή δικαιολογία, ότι το Ιράκ έχει ατομικά όπλα (κάτι που κανείς σώφρων άνθρωπος δεν είχε πιστέψει και που εκ των υστέρων απεδείχθη από ομάδα ανεξαρτήτων εμπειρογνωμόνων ένα τεράστιο ψέμα) και η προσπάθεια αποσταθεροποίησης του καθεστώτος Ασάντ στην Συρία, έδωσε το έναυσμα στις εξτρεμιστικές αυτές οργανώσεις να εμφανιστούν στο προσκήνιο. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε μεγάλες διαφορές ανάμεσα στον Σαντάμ Χουσείν, τον Άσαντ και όλους τους μονάρχες στις χώρες της Β. Αφρικής με το ΙSIS. Τρία πράγματα όμως πρέπει να αναφέρουμε.
Πρώτον δεν είχαμε εμφύλιους πολέμους στην περιοχή με 300.000 νεκρούς μόνο στην Συρία, κατεστραμμένες οικονομίες, και τρία εκατομμύρια πρόσφυγες μόνο από την Συρία. Οι εξτρεμιστικές αυτές οργανώσεις, που σήμερα επιδίδονται σε μαζικές δολοφονίες αμάχων και όσων διαφωνούν με τις απόψεις τους, ήταν σε σχετική ύπνωση. Και τρίτον, από τα τρία αυτά εκατομμύρια προσφύγων δεν είχαμε εισροή 1.000.000 προσφύγων και μεταναστών προς την Ευρώπη, με χιλιάδες νεκρούς κατά την διάρκεια του μακρινού αυτού ταξιδιού που ξεκίνησαν αυτοί οι απελπισμένοι πρόσφυγες.
Και δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε την δημιουργία εξτρεμιστικών ομάδων, που επιδίδονται σε μαζικές δολοφονίες αμάχων στην Ευρώπη. Αρχή μας βέβαια είναι, ότι οι όποιες αλλαγές σε μια Χώρα δεν μπορούν να γίνουν με τις ιμπεριαλιστικές και επεκτατικές επεμβάσεις ξένων χωρών, που στοχεύουν στην εκμετάλλευση του πλούτου που παράγουν οι Χώρες αυτές. Δεν μπορείς να στέλνεις στρατεύματα σε μια χώρα για να καταλύσεις ένα δικτατορικό καθεστώς, επειδή εσύ έχεις άλλα συμφέροντα στην περιοχή. Τα αποτελέσματα είναι ορατά και τα αναφέραμε παραπάνω.
Γιατί και που δημιουργούνται πυρήνες υποστηρικτών του Ιsis στην Ευρώπη. Βασικά στις πλούσιες χώρες της δυτικής Ευρώπης (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Αγγλία) και ιδιαίτερα σ΄ εκείνες τις περιοχές των μεγαλουπόλεων τους, όπου πληθυσμιακά η αναλογία μεταναστών και ντόπιων κατοίκων είναι σαφώς υπέρ των μεταναστών. Στις περιοχές αυτές η διαβίωση των κατοίκων είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα απ΄ ότι των υπολοίπων κατοίκων του κράτους και οι κοινωνικές παροχές στους κατοίκους αυτούς είναι από ελάχιστες ως μηδενικές. Έτσι ιδιαίτερα οι νέοι των περιοχών αυτών ζουν την καθημερινή ανέχεια, την ένδεια και τον αποκλεισμό από την εργασία (τεράστια ποσοστά ανεργίας) και την συμμετοχή στις κοινωνικές παροχές, που θα έπρεπε οι χώρες αυτές να δίνουν στο σύνολο των κατοίκων τους. Και καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν κανένα μέλλον σε μια τέτοια κοινωνία, που όχι μόνο δεν τους ενσωματώνει στον κοινωνικό ιστό του Κράτους, αλλά τους απορρίπτει. Που όχι μόνο δεν αναγνωρίζει την όποια διαφορετικότητα τους σε επίπεδο θρησκείας, διασκέδασης, κουλτούρας κ.τ.λ. αλλά τους συμπεριφέρεται σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών είναι η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας και γενικά του ενεργού πληθυσμού αυτών των περιοχών, που στοχεύουν όμως όχι σε μια οργανωμένη προσπάθεια για ρήξη με τους θεσμούς, που τους αποκλείουν από την κοινωνική ζωή των χωρών που ζουν, αλλά αποπροσανατολίζονται από τον στόχο της και γίνονται έρμαιο του ISIS. Το οποίο με την προπαγάνδα του, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος στο μίσος που τρέφουν τα άτομα αυτά για τις κοινωνίες που ζουν, τα στρατολογεί και τάζοντας τους ψεύτικα όνειρα, τους πείθει ακόμη να θυσιάσουν και την ζωή τους, για να πολεμήσουν τους αντιπάλους τους σκοτώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερους αθώους συμπατριώτες τους, ανάμεσα στους οποίους μπορεί να βρίσκονται και άτομα που στηρίζουν έναν δίκαιο και με προοπτική αγώνα των ατόμων αυτών.
Θα αναφερθούμε τώρα στα αίτια της ανόδου της ακροδεξιάς, των φασιστικών κομμάτων και του ρατσισμού στην Ευρώπη. Κι εδώ το θέμα είναι επίσης περίπλοκο.
Σε πολλά κράτη της Ευρώπης τα εθνικιστικά και ξενοφοβικά κόμματα είχαν αριθμητική άνοδο, πολύ πριν φτάσουν οι πρόσφυγες στην Ευρώπη, τα οποία ως βασικό τους σύνθημα είχαν την εναντίωσή τους στο σύστημα, το πολιτικό κατεστημένο και την ευρωπαϊκή ένωση. Παρουσιάζοντας και το ξενοφοβικό τους προσωπείο (κυρίως Ισλαμοφοβικό), προτείνουν ένα κράτος καθαρά σοβινιστικό, όπου η συμμετοχή στο κράτος έθνος θα έχει σαν μοναδική συνιστώσα την κοινή καταγωγή και θρησκεία.
Άνοδο του εθνικισμού και του φασισμού είχαμε και στην δεκαετία του 1930. Και η εξήγηση ήταν οι συνέπειες από το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, που σκότωσε εκατομμύρια πολίτες των κρατών που συμμετείχαν σ΄ αυτόν, κατέστρεψε την οικονομία της Ευρώπης, με επακόλουθο την μαζική ανεργία και την παγκόσμια οικονομική κρίση. Οι σημερινές συνθήκες είναι βέβαια διαφορετικές. Υπάρχει μια ευμάρεια, επίπλαστη κατά την άποψή μας, με το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, με την κατάργηση πολλών κοινωνικών παροχών, τον αποκλεισμό μεγάλου μέρους των κατοίκων σε υποβαθμισμένες περιοχές και τις τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες που κυριαρχούν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Οι ψήφοι της ακροδεξιάς δεν προέρχονται μόνο από στρώματα που ζουν στην ανέχεια και στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής των ευρωπαϊκών κρατών, αλλά και από άλλα στρώματα, πλούσια ή φτωχά, ανωτέρας ή και κατωτέρας μόρφωσης. Γιατί εκτός από τον αποκλεισμό από τις κοινωνικές παροχές και από την κοινωνική ζωή, έχουμε και τις τεράστιες διαφορές σε οικονομικό επίπεδο (οι ντόπιες μεγαλοαστικές και αστικές τάξεις ελέγχουν και κατέχουν τον πλούτο της χώρας, σε ποσοστό που ξεπερνάει το 75% του ΑΕΠ.) Και αν αναλογιστούμε την αναλογία των δύο αυτών τάξεων, της μεγαλοαστικής και αστικής τάξης και των άλλων στρωμάτων και τάξεων των χωρών αυτών, (εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες κ.τ.λ.), θα πρέπει να αναφέρουμε νούμερα 10% για τους έχοντες και κατέχοντες και 90% για τους υπόλοιπους. Και η προπαγάνδα των ακροδεξιών κομμάτων, που εδράζει στην εναντίωση τους στο πολιτικό σύστημα και στο πολιτικό κατεστημένο, αλλά και στην Ε.Ε. βρίσκει εύφορο έδαφος.
Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε την ξενοφοβική προπαγάνδα των ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων, με τα οποία συμπλέουν πολλές φορές και πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης, ότι δηλαδή οι ξένοι και οι μετανάστες παίρνουν τις θέσεις εργασίας από τους ντόπιους, εκμεταλλεύονται τις κοινωνικές παροχές που δίνει το κράτος και βέβαια δεν είναι και Χριστιανοί.
Και το κύριο ερώτημα είναι, ποιος ευθύνεται για την τεράστια ανεργία, τον ριζικό περιορισμό των κοινωνικών παροχών προς τους ντόπιους κατοίκους, τον αποκλεισμό μεγάλων ομάδων του πληθυσμού από την κοινωνική ζωή και την περιθωριοποίηση των ομάδων αυτών, την δημιουργία των γκέτο στις μεγαλουπόλεις, την συγκέντρωση του πλούτου σε μικρές μειοψηφίες του πληθυσμού και στον αφανισμό σε πολλά κράτη της μεσαίας τάξης, η οποία σχεδόν έχει εξαφανιστεί.
Η απάντηση είναι μία: η φιλελεύθερη πολιτική των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχονται από δεξιά, συντηρητικά κόμματα, και που η ιδεολογία τους είναι ταυτισμένη με τον νεοφιλελευθερισμό και την άκριτη και άκρατη παγκοσμιοποίηση, που οδηγούν την συγκέντρωση του πλούτου σε τεράστια μικρές μειοψηφίας και την περιθωριοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού.
Κατά την άποψή μας, αν θέλουμε να ιεραρχήσουμε τα αίτια που περιγράψαμε παραπάνω, για την στροφή του Ευρωπαίου πολίτη προς την ακροδεξιά, πρώτα τοποθετούμε αυτήν ακριβώς την πολιτική των κυβερνήσεων, που αναφέραμε στην προηγούμενη πρότασή μας. Και κατόπιν ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα, σε μικρότερα ποσοστά. Γιατί αν όντως υπήρχε μια πολιτική που θα ενίσχυε και δεν θα περιόριζε τις κοινωνικές παροχές, που θα ενσωμάτωνε το σύνολο του πληθυσμού σε μια μίνιμουμ ανεκτή κοινωνική συμπόρευση, με την ταυτόχρονη αναγνώριση των όποιων διαφορετικοτήτων και υπήρχε μια δίκαιη και σωστή μοιρασιά του εθνικού πλούτου στο σύνολο του πληθυσμού, τότε οι υπόλοιπες αιτίες ασφαλώς και δεν θα ήταν ικανές να στρέψουν τους πολίτες στον φασισμό και στην ακροδεξιά.
Και θα θέλαμε να τονίσουμε, ότι η άποψη που πολλοί υποστηρίζουν, ότι η εισροή τόσων πολλών μεταναστών, ωθεί τους πολίτες στην ακροδεξιά και στον φασισμό, μας βρίσκει εντελώς αντίθετους. Εξ άλλου όπως προαναφέραμε η άνοδος ξενοφοβικών κομμάτων π.χ. στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, στην Σουηδία, στην Αυστρία, στην Φιλανδία, στην Δανία προϋπήρξε της εισόδου των μεταναστών στην Ευρώπη. Το γεγονός αυτό, μπορεί να είναι η αφορμή, τα αίτια είναι οι φιλελεύθερες πολιτικές των Κυβερνήσεων.
Για επίλογο θέλουμε να καταγράψουμε την άποψή μας σχετικά με το ISIS και τα παρακλάδια του, καταδικάζοντας απερίφραστα τις δολοφονικές τους ενέργειες και τις εν γένει πρακτικές του σε όλα τα επίπεδα της ανάρμοστης και βάρβαρης δράσης τους.
Επίσης δεν δίνουμε συγχωροχάρτι στην ακροδεξιά, στα πλαίσια, ότι ο καθένας μπορεί να πιστεύει και να ψηφίζει ότι θέλει. Η Δημοκρατία δεν μπορεί να ανέχεται εξτρεμιστικές και φασιστικές ιδεολογίες, ούτε δολοφονίες και ακρότητες ενάντια σ΄ όλους όσους δεν ασπάζονται στις απόψεις μας. Τις πολεμάει.
Καταδικάζουμε τις όποιες επεκτατικές και ιμπεριαλιστικές πολιτικές και πρακτικές όλων εκείνων των κρατών, που με το πρόσχημα της αποκατάστασης της Δημοκρατίας ή άλλων ψευδεπίγραφων επιχειρημάτων, παίζουν τον ρόλο του σερίφη και επεμβαίνουν σε ξένες χώρες για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα. Οι λαοί μπορούν και πρέπει να λύνουν από μόνοι τους τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν.
Είμαστε εντελώς αντίθετοι στις όποιες φιλελεύθερες πολιτικές, οι οποίες κάτω από τον μανδύα της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, περιθωριοποιώντας μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, αναγκάζοντάς τα να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Πολιτικές που ελαχιστοποιούν και εκμηδενίζουν τις κοινωνικές παροχές που είναι υποχρεωμένοι να παρέχουν στο σύνολο του πληθυσμού.
