Θα αναφέρω τις δηλώσεις της Λεπέν και του Σαρκοζί. Η μεν Λεπέν είπε : ''Αποστολή μας είναι να κάνουμε πραγματικότητα την εθνική ενότητα που έχει ανάγκη η Χώρα”. Ο δε Σαρκοζί απέκλεισε την όποια συνεργασία με την Αριστερά στον δεύτερο γύρο των περιφερειακών εκλογών και την απόσυρση υποψηφίων του κόμματός του υπέρ του σοσιαλιστικού κόμματος.
Συσχετίζοντας τις δύο αυτές δηλώσεις είναι φανερό ότι συγκλίνουν σε ένα κοινό στόχο. Την εκλογή του Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές του 2017 με τον προσεταιρισμό των ψήφων της Λεπέν, με αντάλλαγμα τον σχηματισμό μιας Κυβέρνησης της Δεξιάς και του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου.
Αλλά τι γίνεται στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Σουηδία οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ανεβάζουν το ακροδεξιό κόμμα “Σουηδοί Δημοκράτες” από 12,9% το 2014 σε 26,7% τον Οκτώβρη του 2015. Το ξενοφοβικό κόμμα της Γερμανίας AFD, που στις τάξεις του έχει και υπολείμματα του απαγορευμένου στην Γερμανία φασιστικού κόμματος NPD, στην τελευταία δημοσκόπηση τον Νοέμβρη του 2015 είναι τρίτο κόμμα με 10,5%. Στην δε Ολλανδία το ακροδεξιό κόμμα του Geert Wilders είναι πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις με διαφορά 19 ποσοστιαίων μονάδων από το δεύτερο κόμμα. Στην Αυστρία το Κόμμα της Ελευθερίας που μόνο για ελευθερίες δεν μιλάει, γιατί κι αυτό είναι ακροδεξιό κόμμα, είναι σταθερά πρώτο στις δημοσκοπήσεις τους τελευταίους έξι μήνες. Η δε Λίγκα του Βορρά στην γειτονική Ιταλία από 4,1% που είχε στις εκλογές του 2013 σήμερα οι δημοσκοπήσεις την ανεβάζουν στο 15%. Και ας μην ξεχνάμε ότι στην Φιλανδία το ακροδεξιό κόμμα βρίσκεται μαζί με την Δεξιά στην Κυβέρνηση, στην δε Ουγγαρία η σημερινή Κυβέρνηση δεν φημίζεται καθόλου για τις δημοκρατικές της ιδέες, όπως επίσης και στην Πολωνία, όπου οι τελευταίες εκλογές τον προηγούμενο μήνα ανέδειξαν Κυβέρνηση ένα Δεξιό κόμμα με τάσεις σαφώς ακροδεξιές.
Άφησα στο τέλος της ελληνική Δεξιά, η οποία τον τελευταίο καιρό πελαγοδρομεί. Εκεί έχουμε δύο προοπτικές. Αν εκλεγεί ο Τζιτζικώστας, που προέρχεται από οικογένεια που είχε και έχει στενές σχέσεις με την πρώην βασιλική οικογένεια και που είναι ο μοναδικός που έδωσε αναίτια βήμα στην Χρυσή Αυγή, θα γίνει προσπάθεια προσεταιρισμού τόσο των ψήφων της Χρυσής Αυγής όσο και των ΑΝΕΛ και με ορατό τον κίνδυνο της διάσπασης. Αν πάλι εκλεγεί ο Μειμαράκης ή ο Γεωργιάδης, οι κινήσεις προς την κατεύθυνση που γράψαμε παραπάνω απλά θα περιοριστούν, αλλά δεν θα μηδενιστούν. Βέβαια στην Ελλάδα έχουμε την πιο περίεργη Συγκυβέρνηση, μιας κάποιας λαϊκίστικης ''αριστεράς΄', που δεν είναι αριστερά, αλλά θέλει μόνο να λέγεται έτσι με ένα κομμάτι της άκρας Δεξιάς. Αλλά αυτό ας το αφήσουμε για άλλη μας αναφορά.
Ποιος κίνδυνος ελοχεύει από τα παραπάνω φαινόμενα. Όχι μόνο ότι η Ευρώπη σε 10 χρόνια θα είναι μια Ευρώπη του Εθνικισμού και των τειχών, όπως είπε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε χθεσινή του συνέντευξη, αλλά ότι υπάρχει ο κίνδυνος συνασπισμού των χωρών αυτών που θα έχουν καθαρά ακροδεξιές Κυβερνήσεις ή Κυβερνήσεις συνασπισμού της Δεξιάς με την ακροδεξιά, με ανεξέλεγκτες εξελίξεις, όχι μόνο σε επίπεδο προσφύγων ή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, αλλά και επεκτατικών βλέψεων.
Δεν θα φθάσω στο δια ταύτα, δηλαδή στο τι κάνουμε για να αποτρέψουμε τους κινδύνους που περιγράψαμε, γιατί είναι ακόμη πολύ πρόωρο και παρακινδυνευμένο να κάνουμε κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να περιμένουμε τις αντιδράσεις όλων των προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης και καθ΄ επέκταση και της δικής μας Χώρας.
Ο Μηνάς Ταυλαρίδης είναι κάτοικος Γέρακα και έχει διατελέσει
- Γενικός Γραμματέας - Πρόεδρος της Ο.Ε.Φ.Ε. (Ομοσπονδία Ελληνικών Φοιτητικών Ενώσεων Δ. Γερμανίας)
- Αντιπρόεδρος του A.St.A. (Γενικός σύλλογος φοιτητών του Πανεπιστημίου του Saarland)
- Πρόεδρος του συλλόγου ελλήνων φοιτητών στο Saarland.
- Πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας στο Saarland
- Μέλος αντιδικτατορικών επιτροπών στη Γερμανία
- Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
