Γιατί να το κάνω σκεφτόμουν. Γιατί με αιφνιδιάζουν; Γιατί με εκβιάζουν;
Γιατί χρησιμοποιούν μία δημοκρατική διαδικασία για τα παιχνίδια τους;
Όταν πέταξαν στα σκουπίδια τη δραχμή και αλλάξαμε νόμισμα με ρώτησαν;
Όταν κάθε δύο χρόνια, προκειμένου να προσδιορίσουν την κομματική τους δύναμη, με σέρνουν στα εκλογικά κέντρα λες και κάτι θα αλλάξει και στο τέλος δεν αλλάζει τίποτα με ρώτησαν;
Όταν βάλανε τη χώρα μου στο ΔΝΤ με ρώτησαν;
Όταν υπέγραφαν μνημόνια χωρίς να ξέρουν τι υπογράφουν με ρώτησαν;
Όταν έκλεψαν τα χρήματα από το ασφαλιστικό μου ταμείο, τα οποία κατέθετα τόσα χρόνια, για να έχω μία αξιοπρεπή σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με ρώτησαν;
Τώρα γιατί με βάζουν να διαλέξω και μετά να μου πουν ότι εγώ αποφάσισα και να φαγωθώ και με τους φίλους μου που ίσως έχουν αντίθετη άποψη από εμένα;
Αφού υπάρχει κυβέρνηση και έχει πάρει εντολή να διαπραγματευτεί το χρέος, το οποίο δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με την ανοχή των εκάστοτε τριακοσίων, για να ικανοποιούν ψηφοφόρους, να αγοράζουν θωρακισμένες BMW, να στηρίζουν τα ΜΜΕ, τώρα γιατί μας ζητάει καινούργια εντολή;
Γιατί θα πρέπει να πληρώσουμε εμείς την έπαρση ορισμένων της κυβέρνησης;
Και γιατί η κυβέρνηση έχει δώσει τέτοια δικαιώματα, ώστε να παρεμβαίνουν οι διάφοροι Ευρωπαίοι στα εσωτερικά μας και να μας λένε τι θα αποφασίσουμε;
Και τι δουλειά έχουν οι κύριοι από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και βγήκαν να μας συμβουλέψουν, λες και είναι σοφοί;
Τι έκαναν αυτοί για να μην φτάσει η χώρα εδώ που έφτασε;
Τα δανεικά ποιος άρχισε να τα ζητάει και ποιος τα μοίραζε στους ημέτερους τόσα χρόνια, για να περνάνε καλά και να είναι ευχαριστημένοι;
Και όλοι αυτοί που έπαιρναν τα δανεικά, για να περνάνε οι «πελάτες» καλά, γιατί δεν φρόντισαν να τα επιστρέψουν παρά τα διαιώνιζαν και τώρα βγαίνουν από τη ναφθαλίνη και μας δίνουν εντολές;
Λοιπόν κύριοι του «ναι» και του «όχι» και σεις οι άλλοι που πήγατε απέναντι και βαράτε το δικό σας σκοπό, δεν μας τα λέτε όλα. Μας κρύβετε πράγματα.
Υπάρχουν σκοτεινά σημεία που κρύβετε και προβάλετε αυτά που θέλετε.
Φαίνεται πως δεν μας θεωρείτε «ενήλικες». Ποτέ δεν μας θεωρούσατε και γι’ αυτό μια ζωή μας χρησιμοποιείτε. Και σίγουρα φταίμε εμείς, που σας έχουμε επιτρέψει να μας χρησιμοποιείτε.
Όμως πέρα από γκρίνιες και θυμούς, ναι, τελικά ήρθα για να ψηφίσω.
Και πρέπει να διαλέξω. Και αναρωτιέμαι, διότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού.
Μα θα μου πείτε, είναι δυνατόν να αναρωτιέμαι;
Ναι και είναι η πρώτη φορά που το εκφράζω.
Διότι τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο.
Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος.
Όλοι καραδοκούν να εφαρμόσουν τα δικά τους σενάρια.
Στο εσωτερικό, στο εξωτερικό, στην Ανατολή, στη Δύση, στο Βορά, στα Βαλκάνια και κυρίως στην κεντρική Ευρώπη.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν.
Μα θα μου πείτε, τόσα χρόνια στο γκρεμό βρισκόμασταν.
Και κάθε φορά που καταφέρναμε να σκαρφαλώσουμε, μας έδιναν μια πιο δυνατή σπρωξιά και κατρακυλούσαμε ακόμα πιο κάτω. Σπάσαμε τα μούτρα μας. Μάτωσαν οι σάρκες μας.
Γίναμε κομμάτια. Και τώρα, που νομίζαμε ότι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας, ένας καινούργιος γκρεμός και ένα νέο ρέμα μας προέκυψε.
Ε, λοιπόν αφού γκρεμοτσακιστήκαμε τόσα χρόνια, το μόνο που μας μένει, είναι να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας και να πηδήξουμε στο ρέμα. Αν καταφέρουμε και κολυμπήσουμε κόντρα στο ρέμα, να είστε σίγουροι ότι έχουμε πιθανότητες να σωθούμε. Έστω κι αν μείνουμε μόνοι μας.
Κόντρα στο ρέμα λοιπόν και ο Θεός μαζί μας.
Δέσποινα Δαλιάνη – Βακάλη
