 |
| Νίκος Σίμος |
Καθολικός, ολοκληρωτικός μηδενισμός του έργου της Δημοτικής Αρχής, αβάσιμες, θολές συκοφαντικές δυσφημίσεις που φυσικά κινούνται σε επίπεδο παρέας και στενών συγκεντρώσεων, απλώς και μόνο για τη διαμόρφωση «κλίματος», προεκλογικά προγράμματα υπόσχονται δράσεις οι οποίες είτε στερούνται νομικής υπόστασης, είτε αποτελούν πλήρη αντιγραφή των ήδη πεπραγμένων, είναι ίσως μερικούς από τους καταλύτες της χημικής αντίδρασης που προαναφέρθηκε.
Έχει όμως και συνέχεια.
Συνδημότες μας που αφόριζαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο όσους ασχολούνταν με τα κοινά, συνδημότες μας που δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ σε δημοτικά συμβούλια όταν η ημερήσια διάταξη δεν περιλάμβανε θέμα που τους αφορά, συνδημότες μας που δεν ήθελαν καμία ανάμειξη με το «βρώμικο παιχνίδι» της πολιτικής –όπως οι ίδιοι έλεγαν – ξαφνικά εμφανίζονται υποψήφιοι, υπέρμαχοι κάποιου υποψηφίου Δημάρχου, επειδή έλαβαν διαβεβαιώσεις ότι μία νέα Δημοτική Αρχή θα προασπίσει τα «κεκτημένα» τους.
Συνδυασμοί που επιδίδονται, εν έτη 2014, σε διαγωνισμούς παροχών προς κάθε λογής συλλογικότητα, με στόχο την άγρα ψήφων, ξεχνώντας τα όσα καταλόγιζαν στην κεντρική πολιτική εξουσία περί πελατειακών σχέσεων και υποσχεσιολογίας.
Συνδυασμοί που «παίζουν» ακόμα το χαρτί του «αντιμνημονιακού», ενώ - δυστυχώς κατ΄ εμέ - ο θεσμικός ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν δίνει καμία δυνατότητα παρέμβασης στις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας, πέραν ίσως των ανέξοδων ψηφισμάτων χωρίς αντίκρισμα.
Και αν όλα αυτά είναι το παντεσπάνι στην παρασκευή της «τούρτας», η βάση της, απομένει ακόμα η σαντιγί και τα κερασάκια!!!
Διαδικτυακό κουτσομπολιό, συνήθως μέσω Facebook, όπου η δημοφιλία της κάθε ανάρτησης υπολογίζεται από τον αριθμό των LIKES που λαμβάνει – συνήθως από την ίδια ομάδα ανθρώπων – και συνήθως κινούνται στο επίπεδο «κάποιοι μου είπαν ότι ήρθε κάποιος και έκανε κάτι και οι κάποιοι δεν θα τον ψηφίσουν» κλπ κλπ.
Άκρατη συνωμοσιολογία και μυστικές συζητήσεις με αφορμή μία φωτογραφία στην οποία απεικονίζεται ο Α δίπλα στον Β ή ο Α μακριά από τον Β, με αφορμή έναν πολύ εγκάρδιο ή έναν ψυχρό χαιρετισμό.
Λαϊκισμός που, είτε το πιστεύει κανείς είτε όχι, βρίσκει ευήκοα ώτα τα οποία αρέσκονται στο τρυφερό χάιδεμα των υποσχέσεων, τάζει από την πολυπόθητη αποχέτευση σε δύο μήνες μέχρι υπόγεια πάρκινγκ, εμπορική ανάπτυξη της πόλης και εξωτικές παραλίες στη λεωφόρο Μαραθώνος.
Τοπικισμός σε μία προσπάθεια πόλωσης των κατοίκων του Δήμου Παλλήνης είναι ίσως το ύστατο εργαλείο να πληγεί η εικόνα της παρούσας Δημοτικής Αρχής. Κίνηση άκρως επικίνδυνη που το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν στοχεύει ή τουλάχιστον δεν θα έχει ως αποτέλεσμα την πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου. Τη στιγμή που όλοι συζητούν και επιζητούν την ενότητα και τη συνοχή ως όπλο απέναντι στις ομολογουμένως δύσκολες συνθήκες που καλούμαστε να πορευτούμε, κάποιοι επιλέγουν το διχασμό για να «κατακτήσουν» τον πολυπόθητο Δημαρχιακό Θώκο!
Ίσως όλα τα παραπάνω απομακρύνουν ακόμα περισσότερο ψηφοφόρους και υποψηφίους. Ίσως το παιχνίδι τον εντυπώσεων μεταξύ συνδυασμών και μεταξύ υποψηφίων δεν επιτρέπει στους μεν να αναγνωρίσουν τα θετικά μίας διοίκησης και τους δε να παραδεχτούν τις ενδεχόμενες παραλήψεις. Το παιχνίδι των εντυπώσεων μοιάζει περισσότερο με θέατρο σκιών στα μάτια των ψηφοφόρων και η διεκδίκηση του σεβασμού τους φαντάζει ακόμα δυσκολότερη.
Όμως, η ευθύνη δεν βαρύνει μόνο τους υποψηφίους, ένας εκ των οποίων είμαι και εγώ. Βαρύνει, ίσως κυρίως, τους ψηφοφόρους. Παρόλο που θα πει κανείς ότι αυτό που λέω είναι απλώς μετάθεση ευθυνών, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται.
Τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει όλοι μάρτυρες των ανέκδοτων που κυκλοφορούν σχετικά με την πληθώρα των φυλλαδίων και των καρτών των υποψηφίων. Όμως, πόσοι έχουν διαβάσει τα βιογραφικά των υποψηφίων πριν αποφασίσουν ποιον θα επιλέξουν; Πόσοι έχουν την υπομονή και τη διάθεση να συζητήσουν με κάποιον υποψήφιο ώστε να διαμορφώσουν άποψη; Πόσοι έχουν ενδιαφερθεί να μάθουν αν και ποια η πρότερη προσφορά του κάθε υποψηφίου; Πόσοι έχουν ενδιαφερθεί για το υπόβαθρό του; Μπορεί η συγγενική ή φιλική σχέση να αποτελεί το μοναδικό κριτήριο επιλογής του κατάλληλου υποψηφίου;
Η πολύ μικρή μου εμπειρία στον προεκλογικό αγώνα με έφερε αντιμέτωπο με ψηφοφόρους ευχαριστημένους, με ψηφοφόρους έχοντες βάσιμα επιχειρήματα, με ψηφοφόρους οργισμένους που στο πρόσωπο των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων βλέπουν όλα τα δεινά της χώρας μας, με ψηφοφόρους αδιάφορους που δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν κανέναν, με ψηφοφόρους που αρκούνται σε μία εξυπηρέτηση για να επιλέξουν. Μέχρι τότε θεωρούσα ότι είχα γνωρίσει όλες τις κατηγορίες ψηφοφόρων. Κι όμως, αυτό που μου έκανε εντύπωση και με ξάφνιασε ευχάριστα, ήταν μία – ναι, μόνο μία - κυρία που μετά από μερικά λεπτά συζήτησης με ρώτησε τι έχω σπουδάσει!!! Όχι ότι οι σπουδές αποτελούν εγγύηση, εχέγγυο αποτελεσματικότητας. Η ερώτηση όμως ήταν μία ένδειξη ότι κάποιοι το «ψάχνουν» λίγο περισσότερο.
Αν μου επιτρέπεται μία συμβουλή προς τους ψηφοφόρους, θα ήταν να μην πετιόνται τα φυλλάδια πριν διαβαστούν προσεκτικά και κυρίως να μην πετιόνται στο έδαφος. Η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο δρόμος μας, ο φωτισμός μας, το σχολείο των παιδιών μας, το σπίτι μας, η πλατεία μας, η παιδική χαρά, η στήριξη στον αδύναμο.
Κρίνετε το έργο, την αποτελεσματικότητα, το εφικτό, την ειλικρίνεια. Γυρίστε την πλάτη στις ανέξοδες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Γυρίστε την πλάτη στο λαϊκισμό.
Είναι η τρίτη συνεχόμενη φορά που το γράφω. Ας γυρίσουμε επιτέλους αυτή τη σελίδα!!!
