Ελλείψει προγράμματος και επιχειρημάτων οι διεκδικούντες την εξουσία επιτίθενται στον προκάτοχο προσπαθώντας διακαώς να μειώσουν, τα ευτελίσουν το έργο του.
Με τρόπο ταχυδακτυλουργικό, σχεδόν μαγικό, εξαφανίζονται έργα που αν μη τι άλλο ανακουφίζουν τους δημότες (οδοποιία, παιδικοί σταθμοί, αθλητικά κέντρα, κοινωνικές δράσεις, πολιτιστικές δράσεις, περιβαντολογικές δράσεις) και στη θέση τους μπαίνουν λακκούβες, πλημμυρισμένοι δρόμοι (ενίοτε λόγω φραγμένων, από λάστιχα, αγωγών ομβρίων), σπασμένες πλάκες πεζοδρομίων κλπ.
Το χειρότερο βέβαια είναι ότι όσο πλησιάζουμε στην ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών, τόσο θα εντείνονται τα φαινόμενα στείρας αντιπαράθεσης. Χρησιμοποιώ τη λέξη «στείρα» έχοντας πλήρη επίγνωση ότι και μόνο το άκουσμά της προκαλεί αναγούλα διότι παραπέμπει σε εποχές που προσπαθούμε να ξεχάσουμε, αλλά σίγουρα θα προτιμούσαμε να μην είχαμε βιώσει.
Και ενώ λοιπόν η πλευρά της αντιπολίτευσης κατηγορεί οποιαδήποτε φωνή τολμήσει να υπερασπιστεί το έργο της Δημοτικής Αρχής, αποκαλώντας την «Φερέφωνο», η ίδια δεν κάνει τίποτα για να πάψει να ακούγεται σαν «Ξεκούρδιστο Γραμμόφωνο» παλαιοκομματικής κοπής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα του ύφους της αντιπαράθεσης είναι οι βυθιζόμενοι κάδοι απορριμμάτων (σε πάνω από 20 διάφορα σημεία της πόλης), οι οποίοι βαφτίστηκαν κάδοι κομποστοποίησης και «ελέγχθηκε» το περιεχόμενό τους το οποίο βρέθηκε «μη συμβατό»!
Δέχομαι ότι η συγγραφέας του άρθρου μπερδεύτηκε σχετικά με τη χρήση των κάδων και δεν της λογίζω κακή προαίρεση. Όμως, ακόμα και αν ήταν κάδοι κομποστοποίησης στους οποίους ασυνείδητοι δημότες έριχναν οικιακά απορρίμματα, σε ποιο ακριβώς σημείο ευθύνεται η Δημοτική Αρχή; Θα έπρεπε να αναθέσει σε υπαλλήλους να κάνουν «Face Control» στα σκουπίδια ή μήπως να βάλει την – πρώην πλέον – δημοτική αστυνομία να χρεώνει πρόστιμα στους παραβάτες;
Είναι γνωστό σε όλους ότι τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μία ανησυχητική έξαρση του φαινομένου των διαρρήξεων σπιτιών στην περιοχή μας. Φυσικά το γεγονός αυτό έχει θορυβήσει όλους μας και δικαίως απαιτούμε καλύτερη αστυνόμευση, τόσο για τη σωματική μας ακεραιότητα όσο και για την προστασία την λιγοστής περιουσίας που μας έχει απομείνει.
Ως «πιασάρικο» θέμα λοιπόν, αποτέλεσε την ιδανική «σημαία» λαϊκισμού ενάντια στην κατάπτυστη Δημοτική Αρχή!!!, η οποία κατηγορείται ότι παρόλο που έγινε συζήτηση προ διετίας με τον Διοικητή Ασφαλείας Παλλήνης και η οποία επαναλήφθηκε πριν λίγες εβδομάδες, δεν έπραξε τίποτα για να προστατεύσει τους Δημότες της, ο δε Δήμαρχος χαρακτηρίζεται «παιδί του συστήματος»
Ο κατάλογος των παραδειγμάτων δεν έχει τέλος. Επιθέσεις, επιθέσεις, επιθέσεις και από ουσία, τίποτα. Ούτε απτές προτάσεις, ούτε ρεαλιστικές εναλλακτικές.
Μήπως τελικά δεν ενδιαφέρει ποιος είναι ο καλύτερος αλλά ποιος είναι ο χειρότερος? Ποιος έχει κάνει τα περισσότερα λάθη και όχι ποιος τα λιγότερα? Μήπως δεν ενδιαφέρει ποιος είναι ψηλότερος αλλά ποιος είναι κοντύτερος?
Και μπρος στην προοπτική της «νίκης» επιστρατεύονται όλες οι δυνάμεις του τόπου, ανεξαρτήτως παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Λες και η μάχη τελειώνει τη μέρα των εκλογών. Τη 18η Μαΐου. Ξεχνάμε, προσωρινά ή μόνιμα, ότι ο αγώνας ξεκινά τη 19η και θα διαρκέσει 5 χρόνια. Διότι ο ουσιαστικός αγώνας δεν είναι ο προεκλογικός. Είναι ο καθημερινός αγώνας της επόμενης μέρας. Ο αγώνας που θα πρέπει να δίνουμε για τα επόμενα πέντε έτη!
Ας υιοθετήσουμε λοιπόν έναν γόνιμο πολιτικό διάλογο με αντιπαράθεση προγραμμάτων και όχι με προσπάθεια συμψηφισμών των λαθών και δημιουργίας πλασματικών εντυπώσεων. Είναι τελείως αναχρονιστικό και τουλάχιστον υποβιβάζει τη νοημοσύνη των ψηφοφόρων ο συμψηφισμός ενός «φονικού» με αυτό ενός «διπλού φονικού», ειδικά όταν το δεύτερο είναι αποκύημα φαντασίας ή «δημιουργικής λογιστικής»!
Ας γυρίσει επιτέλους αυτή η καταραμένη σελίδα και ας σταματήσουμε να ακουγόμαστε για σκονισμένα ξεκούρδιστα παράφωνα γραμμόφωνα…
