 |
Ειρήνη Κουνενάκη,
Κοινωνιολόγος, BA, MSc
Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής
|
Μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, η οποία όσο διαρκεί και για όσο θα διαρκέσει, οι πολίτες αυτής της χώρας θα εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την σκληρή, απαιτητική και επώδυνη καθημερινότητα.
Και το σημαντικότερο: η κρίση που βιώνουμε δημιούργησε νέες γενιές φτωχών και ταυτόχρονα διεύρυνε την κρίση αξιοπιστίας προς το πολιτικό σύστημα και προς όσους ασκούν διοίκηση.
Η αυτοδιοικητική περίοδος 2011-2014 ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους τους Δήμους που συνενώθηκαν. Στον Δήμο Παλλήνης, εκτός από τις ανάγκες που δημιούργησαν οι δυσκολίες της διοικητικής προσαρμογής, η συνένωση τριών διαφορετικών συστημάτων διοίκησης συνακόλουθα με τρείς διαφορετικές νοοτροπίες οργάνωσης και λειτουργίας, η περίοδος ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Τα οικονομικά δεδομένα των τριών Δημοτικών Ενοτήτων και οι υποχρεώσεις ήταν διαφοροποιημένα. Ο νέος Καλλικρατικός Δήμος Παλλήνης κλήθηκε να διαχειριστεί σημαντικές οικονομικές υποχρεώσεις του πρώην Δήμου Παλλήνης. Ταυτόχρονα, έπρεπε να βρεθούν πόροι χρηματοδότησης των έργων. Αλλά και οι ανάγκες των τριών Δημοτικών ενοτήτων ήταν διαφοροποιημένες. Ενώ στον Γέρακα υπήρχαν και υπάρχουν καλές υποδομές, στην Παλλήνη οι ανάγκες ήταν κατά αρχήν για τα αυτονόητα που ήταν στάσιμα για αρκετά χρόνια. Η εφαρμογή του Καλλικράτη, συνέπεσε με την επιδείνωση των οικονομικών συγκυριών. Οι μειώσεις στην χρηματοδότηση, η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων χωρίς τους αντίστοιχους πόρους, οι μειώσεις στο προσωπικό, δημιούργησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας.
Η αυτοδιοικητική περίοδος 2011-2014 ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους τους Δήμους που συνενώθηκαν. Στον Δήμο Παλλήνης, εκτός από τις ανάγκες που δημιούργησαν οι δυσκολίες της διοικητικής προσαρμογής, η συνένωση τριών διαφορετικών συστημάτων διοίκησης συνακόλουθα με τρείς διαφορετικές νοοτροπίες οργάνωσης και λειτουργίας, η περίοδος ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Τα οικονομικά δεδομένα των τριών Δημοτικών Ενοτήτων και οι υποχρεώσεις ήταν διαφοροποιημένα. Ο νέος Καλλικρατικός Δήμος Παλλήνης κλήθηκε να διαχειριστεί σημαντικές οικονομικές υποχρεώσεις του πρώην Δήμου Παλλήνης. Ταυτόχρονα, έπρεπε να βρεθούν πόροι χρηματοδότησης των έργων. Αλλά και οι ανάγκες των τριών Δημοτικών ενοτήτων ήταν διαφοροποιημένες. Ενώ στον Γέρακα υπήρχαν και υπάρχουν καλές υποδομές, στην Παλλήνη οι ανάγκες ήταν κατά αρχήν για τα αυτονόητα που ήταν στάσιμα για αρκετά χρόνια. Η εφαρμογή του Καλλικράτη, συνέπεσε με την επιδείνωση των οικονομικών συγκυριών. Οι μειώσεις στην χρηματοδότηση, η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων χωρίς τους αντίστοιχους πόρους, οι μειώσεις στο προσωπικό, δημιούργησαν ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας.
Κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε όλα τα μέτωπα και το κάναμε, ασκώντας σύγχρονη και αποτελεσματική διοίκηση και χρηστή διαχείριση.
Έπρεπε να σταθούμε δυνατοί απέναντι σε μια κυβέρνηση που απαξίωνε τον θεσμό της αυτοδιοίκησης αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να στηρίξουμε τους αδύναμους συνδημότες μας. Απλώσαμε ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης, με κανόνες διαφάνειας και αξιοπιστίας σε αντίθεση με την πελατειακή αντίληψη της άσκησης κοινωνικής πολιτικής, μέσα από την συνέργια όλων. Για πρώτη φορά ενεργοποιήσαμε την τοπική κοινωνία επενδύοντας έμπρακτα στην έννοια της αλληλεγγύης. Απέναντι σε κάθε έννοια φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης, στηριχτήκαμε στην κινητοποίηση των υγειών δυνάμεων της τοπικής μας κοινωνίας, στην εθελοντική προσφορά και στην συμμετοχή.
Ευάλωτα και αίολα τα επιχειρήματα
Σήμερα, λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, εμφανίζονται οι επίδοξοι μνηστήρες του δημαρχιακού θώκου, οι οποίοι με μηδενιστικό τρόπο καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να ακυρώσουν ένα μεγάλο έργο που συντελέσθηκε. Τα επιχειρήματα ευάλωτα και αίολα.
Χρεώνουν στην παρούσα Δημοτική αρχή, οικονομικές ατασθαλίες όταν θα έπρεπε να αναγνωρίζουν την αμείλικτη αντίδραση του δημάρχου Αθ. Ζούτσου στα συγκεκριμένα δύο περιστατικά που εμφανίστηκαν.
Αναφέρονται σε άσκηση συγκεντρωτικής διοίκησης, όταν στον τομέα της Κοινωνικής πολιτικής δημιουργήσαμε δομές αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες του πολίτη, συνδιαμορφώνοντας τα επόμενα βήματα.
Ομιλούν για πεπαλαιωμένο σύστημα διοίκησης όταν ηγούμαστε στις διοικητικές καινοτομίες που έχουν εφαρμοστεί.
Η άσκηση δημιουργικής κριτικής, η κατάθεση μιας άλλης πρότασης, η άσκηση εν τέλει υγιούς αντιπολίτευσης, είναι βασικά ζητούμενα. Είναι ζητούμενα όμως την ώρα του έργου, στον τόπο του έργου, πλάι στο έργο και σίγουρα όχι με στόχο την ακύρωση του έργου.
Όχι λίγο πριν τις εκλογές και μάλιστα από υποψηφίους οι οποίοι απείχαν –σε πολλές περιπτώσεις- από δράσεις κοινωνικής συστράτευσης. Από υποψηφίους, για παράδειγμα, που χλευαστικά αντιμετώπιζαν τις δράσεις αυτοοργάνωσης της κοινωνίας και σήμερα είναι οι ίδιοι, που για λόγους πολιτικής κατανάλωσης, επικαλούνται την αλληλεγγύη.
Σήμερα, διαμορφώνεται ένα συγκεχυμένο τοπίο, από παρατάξεις και υποψηφιότητες με ανομοιογενή πολιτικά προφίλ και ανομοιογενή επιχειρήματα. Όλοι όμως επενδύουν στο γενικευμένο κλίμα δυσφορίας που προκαλείται από τις δυσμενείς οικονομικές συγκυρίες, στην κρίση αναξιοπιστίας που εκφράζεται προς όποιον ασκεί διοίκηση.
«Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί»
Η προεκλογική ατζέντα θέτει το δίλλημα μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί. Ένα δίλλημα, με αβέβαιη χρησιμότητα και αναγκαιότητα για τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Συγχωρέστε με σύντροφοι, αλλά σε εποχή που θεσμοθετούν οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τα Προεδρικά διατάγματα ενώ τα μεγάλα ζητήματα ούτε καν περνάνε από το Κοινοβούλιο, πόσο σημαντικό είναι να χρησιμοποιείται αυτός ο διαχωρισμός ως βασικός αυτοδιοικητικός πυλώνας παρέμβασης;
Εκείνο που σίγουρα είναι χρήσιμο, είναι να υπάρχουν αυτοδιοικητικοί οι οποίοι μάχονται και διεκδικούν και οι οποίοι θέτουν ως προτεραιότητα τη λειτουργία του Δήμου. Επιπρόσθετα, παραπέρα σύγχυση δημιουργείτε, αφού με τις λεγόμενες «αντιμνημονιακές δυνάμεις» συντάσσονται υποψήφιοι που έχουν υπηρετήσει με απόλυτο δέος μνημονιακές πολιτικές της τελευταίας τριετίας.
Δεν είναι έτσι;
Εκτός και αν, τις αυτοδιοικητικές εκλογές κάποιοι τις αντιλαμβάνονται ως ευκαιρία καταγραφής δυνάμεων! Αν, ναι, μήπως αδικείτε το αντιμνημονιακό μέτωπο των πολιτών;
Μια άλλη επιχειρηματολογία, αν θεωρηθεί τέτοια, στηρίζεται σε αυθαίρετο τοπικισμό με ετεροβαρείς προθέσεις για τις τρείς Δημοτικές ενότητες που απαρτίζουν το Δήμο Παλλήνης. Λένε: Δεν θέλουμε Δήμαρχο Γερακιώτη, θέλουμε Δήμαρχο Παλληνιώτη για να κάνει έργο για την Παλλήνη. Αίολο και ύποπτο το επιχείρημα.
Δυστυχώς απόψεις αυτού του χαρακτήρα καλλιεργήθηκαν την τελευταία τριετία, από μικρή μερίδα συμπολιτών μας και οι οποίες όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην δημιουργία μιας νέας αντίληψης και κουλτούρας στο νέο Δήμο μας αλλά διχάζουν επικίνδυνα και αναστέλλουν την όποια προοπτική για κοινωνική συνοχή.
Τέτοιες απόψεις, σίγουρα δεν περιέχουν όραμα για το μεγάλο Δήμο μας.
Σε ότι αφορά τον προβαλλόμενο ισχυρισμό, ότι «εμείς έχουμε νέους και άφθαρτους υποψήφιους» μήπως από κάποιους διαφεύγει (;) το γεγονός ότι κοντά στους νέους εξακολουθούν να πολιτεύονται οι κλασικοί εκπρόσωποι του πεπαλαιωμένου τοπικού κατεστημένου, ειδικότερα, εκείνους που ταυτίζονται με ένα σκληρό πελατειακό σύστημα, το οποίο επέδρασε αρνητικά στην ανάπτυξη της κοινωνίας, τα τελευταία χρόνια;
Συμπερασματικά: αυτό που πραγματικά χρειάζεται η τοπική κοινωνία, είναι η σημερινή δημοτική αρχή να ολοκληρώσει ένα μεγάλο έργο που ξεκίνησε το 2011. Την ισόρροπη ανάπτυξη της Παλλήνης, του Γέρακα και της Ανθούσας.
Υπό αυτή την προϋπόθεση μπορούμε να γίνουμε πραγματικά Μια ΠΟΛΗ για όλους. Να συνεχίσει να ασκείται διεκδικητική διοίκηση με ήθος, εντιμότητα, με γνώμονα την ανάπτυξη της πόλης και κυρίως, χωρίς προστάγματα και εξαρτήσεις από κομματικά, ατομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα .
Να συνεχίσει να ασκείται ανθρωποκεντρική διοίκηση μέσα από μια στοχευμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη, κοινωνική πολιτική με σεβασμό και αξιοπρέπεια προς τους πλέον ευάλωτους συμπολίτες μας.
