Με υψηλό επιστημονικό επίπεδο από πλευράς ομιλητών και για του λόγου το αληθές, απλώς αναφέρουμε, Ξενοφών Κοντιάδης Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου, Κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου Ειδικός Επιστήμονας στο συνήγορο του Πολίτη. Δημήτριος Απίστουλας Υποψήφιος Διδάκτωρ ΕΚΠΑ, Υπεύθυνος Σπουδών και Έρευνας Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης. Νίκος Καλατζής Εμπειρογνώμων Κοινωνικής Πολιτικής. Χώρια οι Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, Δημοτικοί Σύμβουλοι, από το νομό Αττικής και όχι μόνο, οι οποίοι ανέπτυξαν δράσεις και κοινωνικές δομές που εφαρμόζουν και που μερικές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα όπως, κοινωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, φροντηστήρια, συσσίτια, καταλύματα αστέγων, ανακύκλωση ρουχισμού και υποδημάτων, δημιουργία δημοτικών λαχανόκηπων, τράπεζες αίματος και αιμοπεταλίων, ως και βλαστοκυτάρων.
Όμως η αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου ήταν απελπιστικά άδεια. Και αν αποδώσουμε το γεγονός, ότι ίσως να μην υπήρξε επαρκής πληροφόρηση, ότι λόγω της Παρασκευής ήταν εργάσιμη ημέρα και τα καταστήματα ήταν ανοιχτά, ότι ήταν τέλος της εβδομάδος και η συσωρευμένη κούραση λειτούργησε ανασταλτικά για τους εργαζόμενους, οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πως απέδειξαν τόση αδιαφορία, για ένα θέμα που θα έπρεπε τουλάχιστον να στηρίξουν, αν όχι να εμπλουτίσουν με την συμμετοχή τους;
Όμως η αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου ήταν απελπιστικά άδεια. Και αν αποδώσουμε το γεγονός, ότι ίσως να μην υπήρξε επαρκής πληροφόρηση, ότι λόγω της Παρασκευής ήταν εργάσιμη ημέρα και τα καταστήματα ήταν ανοιχτά, ότι ήταν τέλος της εβδομάδος και η συσωρευμένη κούραση λειτούργησε ανασταλτικά για τους εργαζόμενους, οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πως απέδειξαν τόση αδιαφορία, για ένα θέμα που θα έπρεπε τουλάχιστον να στηρίξουν, αν όχι να εμπλουτίσουν με την συμμετοχή τους;
Και ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο, ήσαν άπαντες απόντες, με εξαίρεση τον Δήμαρχο κ. Θανάση Ζούτσο, ο οποίος κήρυξε την έναρξη των εργασιών, και πέντε Δημοτικούς Συμβούλους. Πραγματικά έχασαν την ευκαιρία όσοι δεν προσήλθαν. Και δεν έχασαν μόνο, επειδή δεν άκουσαν και δεν έμαθαν, αλλά διότι έδειξαν τον πολιτικό τους χαρακτήρα, σε μια εποχή γενικής κρίσης, όπου θα έπρεπε τουλάχιστον οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να αποδείξουν το αυτονόητο. Ότι πραγματικά ενδιαφέρονται για τη βελτίωση της κοινωνίας των πολιτών, για την ανακούφιση των ευπαθών ομάδων, για την έξοδο από αυτό που όλοι βιώνουμε και που μας επέβαλαν, χωρίς να το έχουμε προκαλέσει. Όχι ότι δεν έχουμε ευθύνη. Από τη στιγμή που σηκώσαμε όλοι από μια σημαία, και χρίσαμε αρχηγούς που δεν θα έπρεπε και τους δώσαμε και τα σκήπτρα για κάποιες δεκαετίες, έχουμε ευθύνη και μάλιστα πολύ μεγάλη. Η διαφορά είναι, ότι ενώ τα δικά μας ονόματα, δεν βρίσκονται σε λίστες καταθέσεων του εξωτερικού, αλλά σε λίστες υπερχρεωμένων πολιτών, πληρώνουμε χαράτσια και διπλούς φόρους, για να καλύψουμε τις τρύπες που άνοιξαν οι επιτήδειοι.
Τελικά αποδεικνύεται, ότι εκτός από την οικονομική κρίση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, έχουμε και μία πολύ χειρότερη. Την κοινωνικοπολιτική. Την κρίση αξιών, συμπεριφοράς, ήθους και σεβασμού των θεσμών. Διότι η διαφορετική άποψη, η ένσταση, η αντιπαράθεση, είναι συμπεριφορές που διαμορφώνουν ιδέες και διορθώνουν λανθασμένες αποφάσεις. Η απουσία και η απαξίωση αποδεικνύουν εγωκεντρισμό και χαμηλό πολιτικό ανάστημα.
Δεν είναι δυνατόν, να γίνεται μία ημερίδα με θέμα την κοινωνική πολιτική και να είναι όλοι απόντες, όταν μάλιστα σε λίγους μήνες, θα διεκδικήσουν την ψήφο μας και θα μας υποσχεθούν, ότι θα λύσουν όλα μας τα προβλήματα. Και βέβαια, έχουν αρχίσει ήδη να περιφέρονται σε εκδηλώσεις του τύπου Κοπή Βασιλόπιτας, Γενικές Συνελεύσεις Φορέων κλπ. και να κάνουν δημόσιες σχέσεις. Και για να προλάβουμε εκτιμήσεις και συμπεράσματα ότι παρέχουμε στήριξη στο Δήμο, ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είναι αυτός ο στόχος. Τα κακώς κείμενα θίγουμε και τίποτα περισσότερο.
Από την άλλη μεριά, πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι μπορεί η κοινωνική πολιτική να έχει κάνει θαύματα, αλλά χρειάζεται προσοχή και μέτρο, τόσο στην εφαρμογή της, όσο και στην αποδοχή της από τους πολίτες.
Διότι αν θελήσουμε να παραστήσουμε το δικηγόρο του διαβόλου, ενδεχομένως να υποθέσουμε, ότι μετά την οικονομική κρίση που μας επέβαλαν, δημιουργήθηκαν και οι προϋποθέσεις, για εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής και εξάρτησης των πολιτών από τους εκάστοτε πολιτικούς.
Αλίμονο αν βολευτούμε σε αυτό το μοντέλο διαβίωσης, μένοντας ευχαριστημένοι με το ελάχιστο που θα εξοικονομούν για μας, κάθε φορά που θα κρυώνουμε, θα πεινάμε, θ’ αρρωσταίνουμε. Αλίμονο αν σταματήσουμε να αναζητούμε, να διεκδικούμε και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Μπορεί η κοινωνική πολιτική στο καιρό της κρίσης που διανύουμε να είναι απαραίτητη και να μας βγάλει από τη δύσκολη θέση, θα είναι ολέθριο όμως, αν συνηθίσουμε σε αυτήν και εξαρτιόμαστε πάντα από όσους θα έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι και αποφασίζουν για μας.
Τελικά αποδεικνύεται, ότι εκτός από την οικονομική κρίση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, έχουμε και μία πολύ χειρότερη. Την κοινωνικοπολιτική. Την κρίση αξιών, συμπεριφοράς, ήθους και σεβασμού των θεσμών. Διότι η διαφορετική άποψη, η ένσταση, η αντιπαράθεση, είναι συμπεριφορές που διαμορφώνουν ιδέες και διορθώνουν λανθασμένες αποφάσεις. Η απουσία και η απαξίωση αποδεικνύουν εγωκεντρισμό και χαμηλό πολιτικό ανάστημα.
Δεν είναι δυνατόν, να γίνεται μία ημερίδα με θέμα την κοινωνική πολιτική και να είναι όλοι απόντες, όταν μάλιστα σε λίγους μήνες, θα διεκδικήσουν την ψήφο μας και θα μας υποσχεθούν, ότι θα λύσουν όλα μας τα προβλήματα. Και βέβαια, έχουν αρχίσει ήδη να περιφέρονται σε εκδηλώσεις του τύπου Κοπή Βασιλόπιτας, Γενικές Συνελεύσεις Φορέων κλπ. και να κάνουν δημόσιες σχέσεις. Και για να προλάβουμε εκτιμήσεις και συμπεράσματα ότι παρέχουμε στήριξη στο Δήμο, ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είναι αυτός ο στόχος. Τα κακώς κείμενα θίγουμε και τίποτα περισσότερο.
Από την άλλη μεριά, πρέπει να έχουμε κατά νου, ότι μπορεί η κοινωνική πολιτική να έχει κάνει θαύματα, αλλά χρειάζεται προσοχή και μέτρο, τόσο στην εφαρμογή της, όσο και στην αποδοχή της από τους πολίτες.
Διότι αν θελήσουμε να παραστήσουμε το δικηγόρο του διαβόλου, ενδεχομένως να υποθέσουμε, ότι μετά την οικονομική κρίση που μας επέβαλαν, δημιουργήθηκαν και οι προϋποθέσεις, για εφαρμογή κοινωνικής πολιτικής και εξάρτησης των πολιτών από τους εκάστοτε πολιτικούς.
Αλίμονο αν βολευτούμε σε αυτό το μοντέλο διαβίωσης, μένοντας ευχαριστημένοι με το ελάχιστο που θα εξοικονομούν για μας, κάθε φορά που θα κρυώνουμε, θα πεινάμε, θ’ αρρωσταίνουμε. Αλίμονο αν σταματήσουμε να αναζητούμε, να διεκδικούμε και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Μπορεί η κοινωνική πολιτική στο καιρό της κρίσης που διανύουμε να είναι απαραίτητη και να μας βγάλει από τη δύσκολη θέση, θα είναι ολέθριο όμως, αν συνηθίσουμε σε αυτήν και εξαρτιόμαστε πάντα από όσους θα έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι και αποφασίζουν για μας.
