Μας εντυπωσίασε όλους, από την πρώτη στιγμή, με την γλυκύτητα, την απλότητα, και τη ζεστασιά, που μας περιέβαλλε αλλά κυρίως με τα λεγόμενά του. Μίλησε στους μαθητές για το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο, για τη συγγνώμη που ακυρώνει το κακό, για το ότι πρέπει να κάνουμε πάντα το καλό γιατί αυτό "τοκίζεται και επιστρέφει πίσω σ'αυτόν που το έκανε", οπώς έλεγε ο Μ. Χατζιδάκις, για το πως πρέπει να ακολουθούμε "του γαστέρα το άγγρισμα", όπως έγραφε ο Ελύτης στο "Άξιον Εστί", δηλ. αυτό που μας αγγίζει. Είπε: "είμαστε εκτινάξεις φωτός και αυτό το φως ο καθένας μας πρέπει να το βρει και να συμφιλιωθεί μ'αυτό για να είναι χρήσιμος στον εαυτό του και στους άλλους". Μας μίλησε για τον Οδυσσέα Ελύτη, μιας και και υπήρξε προσωπικός του φίλος, επαναλαμβάνοντας ένα στίχο από την ποιητική συλλογή του Ελύτη "Οξώπετρα":"Λάμπει μέσα μου κείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει". Μας μίλησε και για τον El Greco όπως επίσης και για την ταινία του "El Greco"., χαρακτηρίζοντας και τους δύο άντρες σαν "Μεγάλους Έλληνες" ενώ επεσήμανε και τα κοινά τους στοιχεία, γεγονός πολύ χρήσιμο για το πρόγραμμά μας.
Μας διηγήθηκε για το πώς ξεκίνησε η επιθυμία του να γίνει σκηνοθέτης από την τρυφερή ηλικία των 8 χρόνων, για τον σκηνοθέτη που θαυμάζει περισσότερο που δεν είναι άλλος από το Φελίνι αλλά και για την αξία και αρμονία της τέχνης στην ανθρώπινη ψυχή. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί για τις κριτικές που τις αποδέχεται όλες, καλές ή κακές, αλλά και για τις ταινίες του που τις χαρακτήρισε "παιδιά του". Το καινούριο "παιδί" του, λοιπόν, θα είναι η ζωή του άλλου μεγάλου Έλληνα, του Καζαντζάκη.
Μας μιλούσε όρθιος επί 1 ώρα, καθηλώνοντάς μας, μαγεύοντας μας, πότε με χιούμορ και παιχνίδι και πότε σοβαρός, ξεστομίζοντας τις πιο μεγάλες αλήθειες κατασταλαγμένες από τη γνώση και το ψάξιμο ετών της ψυχής και της καρδιάς του. Και εμείς με κομένη την ανάσα, να θέλουμε κι άλλο και να ρωτάμε και να μας απαντά. Πώς χώρεσαν τόσα πολλά σε τόσο λίγο; Στο τέλος κατέληξε στα εξής, με αφορμή ένα περιστατικό από το γύρισμα της ταινίας του "Καβάφης", αποσπώντάς μας το πιο θερμό χειροκρότημα:
"...αυτό το άφησε πίσω του ο Μ. Αλέξανδρος: να ακούγεται η λέξη Έλληνας σα μια λέξη θεϊκής καταγωγής. Αυτό έχετε μέσα σας.. Υπάρχει μέσα σας το φως που έχει ελληνικό χρώμα, το χρώμα που έχει το Αιγαίο όταν λαμπυρίζει και αστράφτει και αυτό το πράγμα γίνεται καθρέφτης του σύμπαντος.. Ο Ελύτης, Ο Μ. Αλέξανδρος, ο El Greco, ο Καζαντζάκης στα κεφάλια σας είναι. Σηκώστε το ανάστημά σας να φανείτε αντάξιοι αυτής της μεγάλης κληρονομιάς!!".
