Ποιος θα έπρεπε να είναι ο στόχος μιας τέτοιας συνεδρίασης
- Να ακούσει ο Δήμος γονείς, συλλόγους, εκπαιδευτικούς,
- Να κατανοήσει ο Δήμος ανάγκες με τις οποίες πιθανώς να μην έχει ασχοληθεί ακόμη,
- Να τεθεί πλαίσιο διεκδίκησης για πολύ συγκεκριμένα ζητήματα που απασχολούν την εκπαιδευτική κοινότητα του Δήμου και που δεν μπορούν να λυθούν από το Δήμο.
- Να λάβει συγκεκριμένες αποφάσεις για το μέλλον
- Γενικόλογες τοποθετήσεις που σε κάποια σημεία άγγιζαν τα όρια της φλυαρίας
- Μη λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων
- Κυκεώνας γενικόλογων διεκδικήσεων
- Δεν ειπώθηκε τίποτα που να μη γνωρίζει ο Δήμος και να μην έχει ασχοληθεί
Τέσσερις και κάτι ώρες συζήτησης χωρίς συγκεκριμένο αποτέλεσμα, μακριά πολύ από το επιθυμητό για μια τόσο σημαντική συνεδρίαση.
Εκεί οδηγήθηκε ή μάλλον την οδήγησαν τη συνεδρίαση, μετατρέποντάς την σε θύμα κομματικών και προσωπικών επιδιώξεων, με εντονότερες τις κομματικές, αυτοί που υποτίθεται θα έπρεπε να ενδιαφέρονται περισσότερο από όλους.
Μακροσκελείς τοποθετήσεις που κατά κύριο λόγο επαναλάμβαναν τα ίδια, και που κούρασαν τους πάντες, με αποτέλεσμα οι μη Δημοτικοί Σύμβουλοι και οι μη επιθυμούντες να γίνουν, να εγκαταλείψουν από νωρίς την αίθουσα. Δεν ήταν λίγοι οι Σύμβουλοι που ψήφισαν υπέρ σε δύο προτάσεις, κάτι που στη συνέχεια δημιούργησε "ένταση".
Η πρώτη συνεδρίαση για την παιδεία δεν ήταν αυτό που θα έπρεπε.
Αναρωτιέμαι μήπως έπρεπε να είχε γίνει στο Πολιτιστικό που έχει καλύτερη σκηνή;
Παρά όμως την τροπή που πήραν τα πράγματα, προσωπικά πιστεύω ότι η ειδική συνεδρίαση για θέματα παιδείας είναι χρήσιμη και η καθιέρωσή της σε ετήσια βάση είναι θετικότατο σημείο. Πρέπει όμως οι εμπλεκόμενοι, όλοι μας, να μάθουμε να είμαστε παραγωγικοί και να συζητάμε επί της ουσίας, θέτοντας κομματικές, ή προσωπικές επιδιώξεις μακριά από ένα τόσο σημαντικό θέμα.
Για την ιστορία:
Η συνεδρίαση ξεκίνησε με την τοποθέτηση του Δημάρχου την οποία σας προτείνω να δείτε ώστε να σας απαντηθούν αρκετά ερωτήματα και συνεχίστηκε με την εισήγηση της Ένωσης Γονέων και τις τοποθετήσεις εμπλεκομένων με την παιδεία κατοίκων, για να τελειώσει με τις τοποθετήσεις των Συμβούλων.
Και ήρθε η ώρα της απόφασης. Εκεί λοιπόν είχαμε:
- Πρόταση - ψήφισμα της Ένωσης Γονέων
- Πρόταση - ψήφισμα του κ. Γαβρά (Λαϊκή Συσπείρωση Παλλήνης - ΚΚΕ) και τις
- Προτάσεις κατοίκου (χωρίς ψήφισμα) για ζητήματα παιδείας στο Δήμο μας (δεν τις έχω σε κείμενο ως εκ τούτου δεν τις παραθέτω ακόμα).
Η πρόταση της Ένωσης πλειοψήφησε, χωρίς τη δική μου ψήφο και χωρίς να σημαίνει ότι διαφωνώ σε όλα. Όμως η πρόταση μου θύμιζε περισσότερο ανακοίνωση πολιτικού κόμματος, παρά πρόταση που θα μπορούσε να είναι απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου. Υπήρξαν και πιο συγκεκριμένες από την παραπάνω, προτάσεις από την Ένωση, οι οποίες όμως ετέθησαν ως αναπόσπαστο μέρος του ψηφίσματος.
Οι προτάσεις του κατοίκου ήταν οι πιο ουσιαστικές, και προσωπικά πιστεύω ότι αν έμπαιναν σε διαδικασία ψηφοφορίας μια-μια κάποιες θα αποτελούσαν σημαντικές για την παιδεία αποφάσεις.
Επίσης για την ιστορία να σας πω πως το Συμβούλιο προκλήθηκε μετά από αίτηση 25 κατοίκων με μοναδικό θέμα τη συζήτηση για την παιδεία. Σχετικά με την πρόκληση του Συμβουλίου υπήρξε διαδικτυακή αντιπαράθεση για το ποιος το προκάλεσε, λες και έχει καμία ιδιαίτερη σημασία (εκτός αν για κάποιους έχει). Η Ένωση Γονέων Παλλήνης δια των εκπροσώπων της υποστήριζε ότι ήταν δικό της παλιό αίτημα, ενώ ως αντίλογος προβάλλονταν το ότι χωρίς την αίτηση των 25 δεν θα γίνονταν Συμβούλιο. Θα παρατηρήσω επ' αυτού, ότι όταν οι εμπλεκόμενοι με την παιδεία επικεντρώνουν τη διαφωνία τους σε τέτοια μικροζητήματα τότε η συνέχεια δεν προμηνύεται και τόσο καλή.
