Βανδαλισμοί της Δημόσιας περιουσίας... απλή αλητεία ή σημάδι κοινωνικής παρακμής; (του Βασίλη Δημητριάδη)

Την α­φορ­μή γι' αυ­τό το άρ­θρο, μου την έ­δω­σαν οι βαν­δα­λι­σμοί που έ­γι­ναν στη Νέ­α Παλ­λή­νη, ό­που χρή­σι­μα κοι­νό­χρη­στα βο­η­θή­μα­τα που εί­χε το­πο­θε­τή­σει με έ­ξο­δά του ο το­πι­κός ο­μώ­νυ­μος Σύλ­λο­γος, βρέ­θη­καν κά­ποια νύ­χτα να α­ντι­με­τω­πί­ζουν τη “μα­γκιά” κά­ποιων α­λη­τών πε­ρι­θω­ρια­κών οι ο­ποί­οι κά­θε φο­ρά που θα κά­νουν την εμ­φά­νι­σή τους στον κό­σμο μας, θα δη­μιουρ­γή­σουν και κά­ποιο πρό­βλη­μα.

Και δεν θε­ω­ρώ πως ό­σα έ­γρα­ψαν έ­χουν κά­ποια σχέ­ση με ο­ποια­δή­πο­τε ι­δε­ο­λο­γί­α ή πο­λι­τι­κή το­πο­θέ­τη­ση, Ό­χι!

Η α­λη­τεί­α με ό­ποιο κου­στού­μι και αν ντυ­θεί πα­ρα­μέ­νει α­λη­τεί­α και δυ­στυ­χώς ό­λα δεί­χνουν πως α­πέ­να­ντι σε αυ­τά τα φαι­νό­με­να βρι­σκό­μα­στε α­νυ­πε­ρά­σπι­στοι και μό­νοι!

Ού­τε βέ­βαια θα ρί­ξω κά­ποιες ευ­θύ­νες στην α­στυ­νο­μί­α α­φού εί­ναι α­δύ­να­τον να υ­πάρ­χει κά­ποιος έ­νο­πλος α­στυ­νο­μι­κός σε κά­θε δρό­μο και σπί­τι. Θα ε­πι­κε­ντρω­θώ ό­μως στο πως (δεν) δια­παι­δα­γω­γή­σα­με εμείς μί­α ο­λό­κλη­ρη γε­νιά νέ­ων και τους α­φή­σα­με να γί­νουν έρ­μαια του κά­θε πα­ρα­νο­ϊ­κού πε­ρι­θω­ρια­κού και της κά­θε α­πί­θα­νης -δή­θεν- ι­δε­ο­λο­γί­ας και λέ­ω “δή­θεν” για­τί α­δυ­να­τώ να πι­στέ­ψω πως υ­πάρ­χει κα­νείς λογικός άνθρωπος και πολιτικά ενεργός πολίτης που να ε­γκρί­νει τέ­τοια πράγ­μα­τα.

Έ­τσι λοι­πόν με μια φω­το­γρα­φι­κή μη­χα­νή πή­γα λί­γα τε­τρά­γω­να πιο πέ­ρα α­πό το σπί­τι μου, α­να­ζη­τώ­ντας κά­ποια α­νά­λο­γα πα­ρα­δείγ­μα­τα. Το πρώ­το που συ­νά­ντη­σα ή­ταν στην εί­σο­δο του 3ου Γυ­μνα­σί­ου – 2ου Λυ­κεί­ου ό­που κά­ποιοι άλ­λοι“ι­δε­ο­λό­γοι”, της α­ντί­θε­της πλευ­ράς με τους βανδάλους της Νέ­ας Παλ­λή­νης, με έ­κα­ναν να α­να­ρω­τη­θώ ποιες εί­ναι οι δια­φο­ρές τους στην πράξη.

Επίσης η ίδια εικόνα και στο ολοκαίνουριο 5ο Δημοτικό, όπου εδώ κάποιοι ποδοσφαιρόφιλοι αυτή τη φορά, βάφτισαν «Θύρα 13″ την είσοδο του σχολείου.

Στο πολιτιστικό κέντρο που ο Μίκης Θεοδωράκης είχε ονομάσει«στολίδι», κάποιοι εξέφρασαν άλλα… εσώψυχα.

«Ελλάδα ή Ελλαδιστάν»!!!Αλήθεια… αυτή την απορία έχω κι εγώ πια, μπορούν να την απαντήσουν;

Φυσικά η ίδια εικόνα επικρατεί σε κάθε δημόσιο κτήριο, κάτι που με έκανε να γυρίσω σπίτι και να σταματήσω την αναζήτηση. Είναι σαφές πως δεν υ­πάρ­χει κα­λός ή κα­κός, φα­σι­στι­κός ή σο­σια­λι­στι­κός βαν­δα­λι­σμός, εί­ναι ό­λοι α­κρι­βώς ί­διοι!

Θε­ω­ρώ λοιπόν, πως κά­ποιοι ε­κεί στα κόμ­μα­τα που τα μέ­λη ή οι φί­λοι τους ευ­θύ­νο­νται γι αυ­τές τις ε­νέρ­γειες, θα πρέ­πει να ε­πα­νορ­θώ­σουν ά­με­σα και έ­μπρα­κτα, δεί­χνο­ντας έτσι αφενός πως δεν έ­χουν σχέ­ση με τα γε­γο­νό­τα αλ­λιώς ο καθένας πια θα μπορεί να αρχίσει να σκέφτεται πως αντίθετα προ­τρέ­πουν και εν­θα­ρρύ­νουν τέ­τοιες ε­νέρ­γειες.

Ό­σο α­φο­ρά ό­λους ε­μάς, θα πρέ­πει να κα­τα­λά­βου­με πως κά­θε κα­τα­στρο­φή δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας, μας α­φο­ρά ά­με­σα, α­φού η α­πο­κα­τά­στα­ση γί­νε­ται με τα χρή­μα­τα που προ­ο­ρί­ζο­νταν για κά­που αλ­λού, για να μας κά­νει ευ­κο­λό­τε­ρη τη ζω­ή μας και βεβαίως ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΟΥΝαφού προέρχονται από αυτά που δεν έχουμε και είναι κρίμα να σπαταλώνται ηλιθιωδώς!

Το σημαντικότερο όμως δεν είναι το οικονομικό.. Είναι το ότι συντηρείται ένα κλίμα αυθαιρεσίας έως τρομοκρατίας που σιγά σιγά »ρουφάει» μέσα του τα ίδια μας τα παιδιά, τους αυριανούς πολίτες, ένα κλίμα μέσα στο οποίο ζούμε και προσπαθούμε να επιβιώσουμε συμβιβαζόμενοι με το άδικο και το αντιαισθητικό και απάνθρωπο. Αυτό αλήθεια… πως μπορούμε να το ανεχτούμε;

Η α­ντί­δρα­ση μας σε τέ­τοια φαι­νό­με­να ό­ταν γί­νο­νται α­ντι­λη­πτά θα πρέ­πει να εί­ναι Α­ΜΕ­ΣΗ και χω­ρίς δεύ­τε­ρη σκέ­ψη.

Βασίλης Δημητριάδης