MONSTERS UNIVERSITY
Σκηνοθεσία: Νταν Σκάνλον.
Διάρκεια: 110 λεπτά
Ώρα έναρξης: 21.00 (Mia προβολή) (Μεταγλωττισμένη)
Την τελευταία φορά που είδαμε τους Μάικ Βαζόβσκι και Τζέιμς Σάλιβαν ήταν αχώριστοι και πραγματικά αγαπημένοι. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Από την πρώτη στιγμή που αυτά τα δύο αταίριαστα τέρατα συναντήθηκαν στο πανεπιστήμιο δεν άντεχαν το ένα το άλλο. Με τελείως διαφορετικές μεθόδους, απόψεις και ικανότητες το μοναδικό κοινό στοιχείο τους ήταν το όνειρο για τον τίτλο του Καλύτερου Φοβιστή. Όμως, ο υπερβολικός ανταγωνισμός μεταξύ τους θα γίνει η αιτία να τους διώξουν από το Πρόγραμμα Εκφοβισμού. Το “Μπαμπούλες Πανεπιστημίου” μας αποκαλύπτει πώς ο Μάικ και ο Σάλι τα θαλάσσωσαν, αλλά τελικά έμαθαν να συνεργάζονται, να αλληλοσυμπληρώνονται και κάπως έτσι να βάλουν τα θεμέλια για μια υπέροχη φιλία. Το πρίκουελ του απολαυστικού animation «Μπαμπούλας Α.Ε.» του 2001, βρίσκει τους αξιαγάπητα τερατώδεις ήρωες στα πρώτα τους βήματα στο πανεπιστήμιο.
Η νέα ταινία επιβεβαιώνει λίγο-πολύ την πορεία της Pixar τα τελευταία χρόνια, κάτω από την ομπρέλα της Disney: Ενώ εξακολουθεί να παραμένει πάρα πολύ ψηλά σε τεχνικό επίπεδο, έχει χάσει λίγο από το δυναμισμό, την ικανότητά της να εκπλήσσει και τη διάθεση να πηγαίνει την ‘παιδική ψυχαγωγία’ σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Το «Μπαμπούλες Πανεπιστημίου» είναι άψογα φτιαγμένο, γεμάτο με άπειρα τερατάκια και αστείες λεπτομέρειες, βλέπεται πάρα πολύ ευχάριστα και είναι απόλυτα διασκεδαστικό. Απλά, ακολουθεί σχετικά συμβατικές κατευθύνσεις σαν μια παραλλαγή στην κολλεγιακή κωμωδία και στην ιστορία ενός αουτσάιντερ, χωρίς να φτάνει την ευχάριστη έκπληξη της πρώτης ταινίας ή την πρωτοτυπία και την ευφυία των αριστουργημάτων της εταιρίας.
Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ
NOW YOU SEE ME
Σκηνοθεσία: Λουί Λετεριέ.
Πρωταγωνιστούν: Μαρκ Ράφαλο, Μελανί Λοράν, Γούντι Χάρελσον, Άιλα Φίσερ, Μόργκαν Φρίμαν
Διάρκεια: 115 λεπτά
Ώρα έναρξης: 23.00 (Μια προβολή)
Ο Ντάνιελ Άτλας ανερχόμενος σταρ αντίστοιχων σόου, ο Μέριτ Μακίννει, βετεράνος mentalist και νυν απατεώνας, η ειδικευμένη στις αποοδράσεις α λα Χουντίνι Χένλι Ρίβς και ο νεαρός πορτοφολάς Τζακ Γουάιλντερ, γίνονται οι «Τέσσερις Καβαλάρηδες», οι οποίοι αφήνουν το κοινό τους άφωνο ληστεύοντας, από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, μια γαλλική τράπεζα, στο Παρίσι, ενώ στη συνέχεια ξεσκεπάζουν έναν οικονομικό εγκληματία, διοχετεύοντας την ίδια στιγμή, με τον δικό τους “μαγικό” τρόπο, τα εκατομμύρια που εκείνος καταχράστηκε στους τραπεζικούς λογαριασμούς μελών του ακροατηρίου τους. Ο Ντίλαν Ρόουντς και η Άλμα Ντρέι, πράκτορες του FBI και της Ιντερπόλ αντίστοιχα, παρακολουθούν από απόσταση αναπνοής τη δράση των τεσσάρων, προκειμένου να προβλέψουν την επόμενή παράνομη δραστηριότητά τους. Λίγο πριν απογοητευθούν πλήρως από την ανικανότητά τους να εντοπίσουν της αδυναμίες στη δράση των τεσσάρων μάγων, όμως, εμφανίζεται στην εξίσωση ένας τραπεζικός διευθυντής, ο οποίος τους στέλνει – ως από μηχανής θεό - τον ειδικό σε θέματα μαγείας Τάντιους Μπράντλει.
Το μεγάλο ατού του συγκεκριμένου φιλμ είναι ότι ξεκινά πολύ έξυπνα. Επαναλαμβάνοντας το μότο του, πολλές φορές το έργο μάς βάζει κατευθείαν μέσα στο παιχνίδι της παρατήρησης της ευρύτερης εικόνας έναντι του κόλπου που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας. Με τις ανατροπές και τις εξελίξεις να ενθουσιάζουν και τις οφθαλμαπάτες να μετατρέπουν την αίθουσα σε μια τεράστια μαγική παράσταση, το έργο μετατρέπεται σε ένα επιδεικτικό μαγικό τρικ, το οποίο είτε θα προσπαθήσετε να το καταλάβετε, είτε θα προτιμήσετε να αφεθείτε στη δράση του: το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το απολαύσετε. Χάρη, δε, στη γεμάτη ζωντάνια σκηνοθεσία του Λετεριέ, την έξυπνη φωτογραφία, το ρυθμικό μουσικό σκορ του Μπράιαν Τάιλερ, ο τρόπος που βιώνουμε την ταινία είναι ακόμα πιο αληθινός και το ψυχαγωγικό κομμάτι του έργου είναι ακόμα πιο ενισχυμένο. Ένα ακόμα θετικό στοιχειό της ταινίας είναι σίγουρα και το καστ της. Αν και σαν ρόλοι κανένας δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος ως χαρακτήρας, όλοι τους βασίζονται στις δυνατότητες του κάθε ηθοποιού, αλλά και στην ύπαρξη σωστής χημείας μεταξύ τους.
Η νέα ταινία επιβεβαιώνει λίγο-πολύ την πορεία της Pixar τα τελευταία χρόνια, κάτω από την ομπρέλα της Disney: Ενώ εξακολουθεί να παραμένει πάρα πολύ ψηλά σε τεχνικό επίπεδο, έχει χάσει λίγο από το δυναμισμό, την ικανότητά της να εκπλήσσει και τη διάθεση να πηγαίνει την ‘παιδική ψυχαγωγία’ σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Το «Μπαμπούλες Πανεπιστημίου» είναι άψογα φτιαγμένο, γεμάτο με άπειρα τερατάκια και αστείες λεπτομέρειες, βλέπεται πάρα πολύ ευχάριστα και είναι απόλυτα διασκεδαστικό. Απλά, ακολουθεί σχετικά συμβατικές κατευθύνσεις σαν μια παραλλαγή στην κολλεγιακή κωμωδία και στην ιστορία ενός αουτσάιντερ, χωρίς να φτάνει την ευχάριστη έκπληξη της πρώτης ταινίας ή την πρωτοτυπία και την ευφυία των αριστουργημάτων της εταιρίας.
NOW YOU SEE ME
Σκηνοθεσία: Λουί Λετεριέ.
Πρωταγωνιστούν: Μαρκ Ράφαλο, Μελανί Λοράν, Γούντι Χάρελσον, Άιλα Φίσερ, Μόργκαν Φρίμαν
Διάρκεια: 115 λεπτά
Ώρα έναρξης: 23.00 (Μια προβολή)
Ο Ντάνιελ Άτλας ανερχόμενος σταρ αντίστοιχων σόου, ο Μέριτ Μακίννει, βετεράνος mentalist και νυν απατεώνας, η ειδικευμένη στις αποοδράσεις α λα Χουντίνι Χένλι Ρίβς και ο νεαρός πορτοφολάς Τζακ Γουάιλντερ, γίνονται οι «Τέσσερις Καβαλάρηδες», οι οποίοι αφήνουν το κοινό τους άφωνο ληστεύοντας, από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, μια γαλλική τράπεζα, στο Παρίσι, ενώ στη συνέχεια ξεσκεπάζουν έναν οικονομικό εγκληματία, διοχετεύοντας την ίδια στιγμή, με τον δικό τους “μαγικό” τρόπο, τα εκατομμύρια που εκείνος καταχράστηκε στους τραπεζικούς λογαριασμούς μελών του ακροατηρίου τους. Ο Ντίλαν Ρόουντς και η Άλμα Ντρέι, πράκτορες του FBI και της Ιντερπόλ αντίστοιχα, παρακολουθούν από απόσταση αναπνοής τη δράση των τεσσάρων, προκειμένου να προβλέψουν την επόμενή παράνομη δραστηριότητά τους. Λίγο πριν απογοητευθούν πλήρως από την ανικανότητά τους να εντοπίσουν της αδυναμίες στη δράση των τεσσάρων μάγων, όμως, εμφανίζεται στην εξίσωση ένας τραπεζικός διευθυντής, ο οποίος τους στέλνει – ως από μηχανής θεό - τον ειδικό σε θέματα μαγείας Τάντιους Μπράντλει.
Το μεγάλο ατού του συγκεκριμένου φιλμ είναι ότι ξεκινά πολύ έξυπνα. Επαναλαμβάνοντας το μότο του, πολλές φορές το έργο μάς βάζει κατευθείαν μέσα στο παιχνίδι της παρατήρησης της ευρύτερης εικόνας έναντι του κόλπου που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας. Με τις ανατροπές και τις εξελίξεις να ενθουσιάζουν και τις οφθαλμαπάτες να μετατρέπουν την αίθουσα σε μια τεράστια μαγική παράσταση, το έργο μετατρέπεται σε ένα επιδεικτικό μαγικό τρικ, το οποίο είτε θα προσπαθήσετε να το καταλάβετε, είτε θα προτιμήσετε να αφεθείτε στη δράση του: το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το απολαύσετε. Χάρη, δε, στη γεμάτη ζωντάνια σκηνοθεσία του Λετεριέ, την έξυπνη φωτογραφία, το ρυθμικό μουσικό σκορ του Μπράιαν Τάιλερ, ο τρόπος που βιώνουμε την ταινία είναι ακόμα πιο αληθινός και το ψυχαγωγικό κομμάτι του έργου είναι ακόμα πιο ενισχυμένο. Ένα ακόμα θετικό στοιχειό της ταινίας είναι σίγουρα και το καστ της. Αν και σαν ρόλοι κανένας δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένος ως χαρακτήρας, όλοι τους βασίζονται στις δυνατότητες του κάθε ηθοποιού, αλλά και στην ύπαρξη σωστής χημείας μεταξύ τους.
