Γράφει ο Βασίλης Δημητριάδης
Πολλές φορές ακούμε να αναφέρονται πολλοί, έτσι αόριστα στις «αγορές». Μία έννοια που αν και το νόημα της προέρχεται από τα αρχαία χρόνια και περιγράφει τον τόπο που «αποτελούσε διοικητικό, φιλοσοφικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και κυρίως το οικονομικό κέντρο της πόλης» (εγκυκλοπαίδεια «Βικιπαίδεια»). Δεν πιστεύω βεβαίως πως ο οποιοδήποτε ακούει αυτή τη λέξη του έρχεται στο μυαλό κάτι από τα παραπάνω. Σήμερα βλέπετε ο γενικός όρος «αγορά» έχει μολυνθεί και περισσότερο θυμίζει κάποια μαφία, ή κύκλωμα διαφόρων επιτηδείων που αποσκοπούν αποκλειστικά σε κέρδος χωρίς όρους, για όσους μετέχουν σε αυτό και πλουτίζουν σε βάρος κάποιων άλλων των περισσότερων, εκμεταλλευόμενοι από τη θέση του ισχυρού αλλά και τις δυνατότητες που έχουν να ελέγχουν τα πάντα με διάφορους τρόπους. Συνήθως με την σύμπλευση και αλληλοεξάρτηση με τις άλλες -πολιτικές- μαφίες εξουσίας, που αναλαμβάνουν να παρουσιάζουν το μαύρο ως άσπρο. Θύματα των δύο αυτών μαφιών φυσικά είμαστε όλοι μας.
Μάλιστα όλο αυτό το σύστημα καλύφτηκε και με ιδεολογικό μανδύα ο οποίος ονομάστηκε«φιλελευθερισμός» , όπερ σημαίνει πως όποιος δεν έχει δυνατότητα παρέμβασης στα πράγματα «τον έφαγε το μαύρο φίδι».
Επειδή είναι αρκετά πιο πολύπλοκο δεν θα συνεχίσω, αλλά θα αναφερθώ σε μία «γροθιά στο στομάχι» που έφαγε για 5η φορά αυτό το απάνθρωπο σύστημα (όχι πως νικήθηκε δηλαδή, άλλωστε υπάρχει μία εξουσία που το στηρίζει και ελέγχεται από αυτό), αλλά πως να το κάνουμε; Είναι σημαντικό για τον τόπο μας να είναι ο πρωτοπόρος και να έχει αποτελέσει το παράδειγμα και για άλλους Δήμους. Φυσικά αναφέρομαι στην διάθεση προϊόντων και αγαθών απέυθείας από τους παραγωγούς στους καταναλωτές, στο οποίο ο Δήμος μας και φυσικά οι εθελοντές που έχουν πιστέψει σε αυτή τη λογική για 5η φορά επέδειξε αξιοθαύμαστη οργάνωση.
Το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου λοιπόν ο χώρος του πάρκινγκ του EXPO ATHENS στην Ανθούσα θύμιζε κάτι από αγορά, με την έννοια που θα έπρεπε να υφίσταται, όπου ο παραγωγός συναντά τον καταναλωτή και συναλλάσσονται χωρίς να παρεμβάλλονται τα διάφορα παράσιτα που κερδοσκοπούν από τον ιδρώτα άλλων, δηλαδή οι γνωστοί «μεσάζοντες». Είναι σαφές πως αυτή η πρωτοβουλία του Δήμου Παλλήνης, έχει πλέον εξελιχθεί σε θεσμό ενώ με την σημαντική βοήθεια της τεχνολογίας όπως είναι η ιστοσελίδα www.marketpallinis.gr ,τα πράγματα είναι απόλυτα διαφανή και ο καταναλωτής ξέρει από καιρό πριν τι προσφορές υπάρχουν, για ποια αγαθά, σε τι τιμή θα τα αγοράσουν, πότε, που και φυσικά από ποιους παραγωγούς ποιας προέλευσης.
Το κυριότερο όμως είναι πως τα είδη αυτά προέρχονται από ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ που ζούνε από τον κόπο τους και στηρίζουν αυτό που επί χρόνια στήριζε την ίδια την πατρίδα μας, που είναι παραγωγή της δικής μας γης και ένα παραγόμενο πλούτο που έμενε στα χέρια των Ελλήνων. Είναι πολύ πιο σημαντικό λοιπόν από ότι φαίνεται το ζήτημα αυτό.
Πολλές φορές ακούμε να αναφέρονται πολλοί, έτσι αόριστα στις «αγορές». Μία έννοια που αν και το νόημα της προέρχεται από τα αρχαία χρόνια και περιγράφει τον τόπο που «αποτελούσε διοικητικό, φιλοσοφικό, εκπαιδευτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και κυρίως το οικονομικό κέντρο της πόλης» (εγκυκλοπαίδεια «Βικιπαίδεια»). Δεν πιστεύω βεβαίως πως ο οποιοδήποτε ακούει αυτή τη λέξη του έρχεται στο μυαλό κάτι από τα παραπάνω. Σήμερα βλέπετε ο γενικός όρος «αγορά» έχει μολυνθεί και περισσότερο θυμίζει κάποια μαφία, ή κύκλωμα διαφόρων επιτηδείων που αποσκοπούν αποκλειστικά σε κέρδος χωρίς όρους, για όσους μετέχουν σε αυτό και πλουτίζουν σε βάρος κάποιων άλλων των περισσότερων, εκμεταλλευόμενοι από τη θέση του ισχυρού αλλά και τις δυνατότητες που έχουν να ελέγχουν τα πάντα με διάφορους τρόπους. Συνήθως με την σύμπλευση και αλληλοεξάρτηση με τις άλλες -πολιτικές- μαφίες εξουσίας, που αναλαμβάνουν να παρουσιάζουν το μαύρο ως άσπρο. Θύματα των δύο αυτών μαφιών φυσικά είμαστε όλοι μας.
Μάλιστα όλο αυτό το σύστημα καλύφτηκε και με ιδεολογικό μανδύα ο οποίος ονομάστηκε«φιλελευθερισμός» , όπερ σημαίνει πως όποιος δεν έχει δυνατότητα παρέμβασης στα πράγματα «τον έφαγε το μαύρο φίδι».
Επειδή είναι αρκετά πιο πολύπλοκο δεν θα συνεχίσω, αλλά θα αναφερθώ σε μία «γροθιά στο στομάχι» που έφαγε για 5η φορά αυτό το απάνθρωπο σύστημα (όχι πως νικήθηκε δηλαδή, άλλωστε υπάρχει μία εξουσία που το στηρίζει και ελέγχεται από αυτό), αλλά πως να το κάνουμε; Είναι σημαντικό για τον τόπο μας να είναι ο πρωτοπόρος και να έχει αποτελέσει το παράδειγμα και για άλλους Δήμους. Φυσικά αναφέρομαι στην διάθεση προϊόντων και αγαθών απέυθείας από τους παραγωγούς στους καταναλωτές, στο οποίο ο Δήμος μας και φυσικά οι εθελοντές που έχουν πιστέψει σε αυτή τη λογική για 5η φορά επέδειξε αξιοθαύμαστη οργάνωση.
Το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου λοιπόν ο χώρος του πάρκινγκ του EXPO ATHENS στην Ανθούσα θύμιζε κάτι από αγορά, με την έννοια που θα έπρεπε να υφίσταται, όπου ο παραγωγός συναντά τον καταναλωτή και συναλλάσσονται χωρίς να παρεμβάλλονται τα διάφορα παράσιτα που κερδοσκοπούν από τον ιδρώτα άλλων, δηλαδή οι γνωστοί «μεσάζοντες». Είναι σαφές πως αυτή η πρωτοβουλία του Δήμου Παλλήνης, έχει πλέον εξελιχθεί σε θεσμό ενώ με την σημαντική βοήθεια της τεχνολογίας όπως είναι η ιστοσελίδα www.marketpallinis.gr ,τα πράγματα είναι απόλυτα διαφανή και ο καταναλωτής ξέρει από καιρό πριν τι προσφορές υπάρχουν, για ποια αγαθά, σε τι τιμή θα τα αγοράσουν, πότε, που και φυσικά από ποιους παραγωγούς ποιας προέλευσης.
Το κυριότερο όμως είναι πως τα είδη αυτά προέρχονται από ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ που ζούνε από τον κόπο τους και στηρίζουν αυτό που επί χρόνια στήριζε την ίδια την πατρίδα μας, που είναι παραγωγή της δικής μας γης και ένα παραγόμενο πλούτο που έμενε στα χέρια των Ελλήνων. Είναι πολύ πιο σημαντικό λοιπόν από ότι φαίνεται το ζήτημα αυτό.
Δεν πρόκειται να καλύψω κλασσικά, ειδησεογραφικά ότι συνέβη το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου γιατί δεν χρειάζεται. Όπως διάβασα έχει καλυφθεί σωστά, από τις σημαντικές, (πολιτικά, δημοσιογραφικά και ηθικά) ιστοσελίδες της περιοχής, αλλά και από μεγάλα δίκτυα ΜΜΕ. Αυτό που θα ήθελα να γράψω είναι πως θα πρέπει να γίνει κάθε προσπάθεια αυτό το γεγονός να φτάσει μέχρι και τον τελευταίο συμπολίτη μας σε κάθε γωνιά του Δήμου, οι 2000 που επισκέφτηκαν το χώρο του EXPO ATHENS, την επόμενη φορά να τριπλασιαστούν και η οργάνωση να πλαισιωθεί με ακόμα περισσότερους εθελοντές. Όχι για οικονομικούς λόγους. Για λόγους που έχουν να κάνουν με το ότι πρέπει κάποια μέρα «να έλθει ανάποδα ο ντουνιάς» και να γκρεμιστεί κάθε κερδοσκοπικό κατεστημένο, κάθε «μαφία», κάθε οργανωμένος παρασιτισμός που επί χρόνια πίνει το αίμα των πολιτών! Μην το ξεπερνάμε λοιπόν έτσι απλά, είναι πολύ πιο σημαντικό από ότι φαίνεται!!!
Υ/Γ Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με όσους εντάσσουν μέσα στην παραταξιακή ή προσωπική αντιπαράθεση τέτοιου είδους γεγονότα τέτοιες εποχές θεωρώντας πως έχουν την ικανότητα να τα υποβαθμίσουν. (Αν την είχαν άλλωστε, θα τους αντιμετώπιζα και εγώ διαφορετικά). Δυστυχώς όμως πρόκειται για ζητήματα νοοτροπίας τα οποία χρειάζονται χρόνο και θέληση για να αλλάξουν και φυσικά μπορούν να αλλάξουν από άλλους ανθρώπους που θέλουν αλλαγές. Τα μόνα που μπορώ να επισημάνω προς το παρόν, είναι πως λυπάμαι για όσους δεν συνειδητοποιούν ποιες κοινωνικές υποχρεώσεις σημαίνει η εκλογή τους σε κάποιο δημόσιο αξίωμα και δεύτερο όσους αδυνατούν να αντιληφθούν διαφορετικά τη σοβαρότητα και την σημερινή αναγκαιότητα τέτοιων πρωτοβουλιών. Και τα δύο βεβαίως είναι θέματα παιδείας και εδώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα που δεν λύνεται με ευχές, αλλά με τον αγώνα όσων πιστεύουν πως κάποτε σε αυτή η χώρα οι νοοτροπίες που επικρατούν πρέπει να ανατραπούν για να πάμε ένα βήμα μπροστά! Τη νοοτροπία βλέπετε δεν μπορείς να τη… δανειστείς, παρά μόνο να την καλλιεργήσεις στις νέες γενεές!
Υ/Γ Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με όσους εντάσσουν μέσα στην παραταξιακή ή προσωπική αντιπαράθεση τέτοιου είδους γεγονότα τέτοιες εποχές θεωρώντας πως έχουν την ικανότητα να τα υποβαθμίσουν. (Αν την είχαν άλλωστε, θα τους αντιμετώπιζα και εγώ διαφορετικά). Δυστυχώς όμως πρόκειται για ζητήματα νοοτροπίας τα οποία χρειάζονται χρόνο και θέληση για να αλλάξουν και φυσικά μπορούν να αλλάξουν από άλλους ανθρώπους που θέλουν αλλαγές. Τα μόνα που μπορώ να επισημάνω προς το παρόν, είναι πως λυπάμαι για όσους δεν συνειδητοποιούν ποιες κοινωνικές υποχρεώσεις σημαίνει η εκλογή τους σε κάποιο δημόσιο αξίωμα και δεύτερο όσους αδυνατούν να αντιληφθούν διαφορετικά τη σοβαρότητα και την σημερινή αναγκαιότητα τέτοιων πρωτοβουλιών. Και τα δύο βεβαίως είναι θέματα παιδείας και εδώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα που δεν λύνεται με ευχές, αλλά με τον αγώνα όσων πιστεύουν πως κάποτε σε αυτή η χώρα οι νοοτροπίες που επικρατούν πρέπει να ανατραπούν για να πάμε ένα βήμα μπροστά! Τη νοοτροπία βλέπετε δεν μπορείς να τη… δανειστείς, παρά μόνο να την καλλιεργήσεις στις νέες γενεές!