Την ορχήστρα διηύθυνε ο διακεκριμένος μαέστρος και τρομπονίστας κος Ανδρέας Πυλαρινός, ενώ σολίστ βιολιού της βραδιάς ήταν ο κος Απόλλων Γραμματικόπουλος.
Ασφυκτικά γεμάτο ήταν το Πολιτιστικό Κέντρο με κάποιους να κάθονται ακόμα και στα σκαλοπάτια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Συναυλία στο Γέρακα περιλαμβάνεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο ετήσιο πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και θα περιληφθεί και στο πρόγραμμα του 2013. Επίσης το 2013, πρόκειται να διοργανωθούν και εκπαιδευτικές συναυλίες με συνεργασία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Παλλήνης.
Θα ήταν παράλειψη από μέρους μου να μη συγχαρώ για μια ακόμη φορά την Κοινωφελή Επιχείρηση Δήμου Παλλήνης, για τις υψηλής ποιότητος εκδηλώσεις που μας προσφέρει.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε α) Video με αποσπάσματα της συναυλίας (από το You tube της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Παλλήνης) β) πληροφορίες για τα έργα και τους συντελεστές της βραδιάς.
ΑΠΟΛΛΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Απόλλων Γραμματικόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και προέρχεται από μουσική οικογένεια. Σπούδασε με τον Π. Δεσποτίδη και αφού αποφοίτησε με υψηλές διακρίσεις, ολοκλήρωσε ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο στην Αυστρία και στη Γερμανία με τους Στ. Καφαντάρη, Β. Ραντεμάχερ και Λούκας Ντάβιντ. Έχει βραβευτεί στον διεθνή διαγωνισμό Άλπε-Άντρια στη Γκορίτσια της Ιταλίας και έκτοτε εμφανίζεται τακτικά ως σολίστ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι καθηγητής στο Ωδείο Αθηνών, μέλος του Κουαρτέτου Εγχόρδων Αθηνών και του Τρίο Arte. Από το 2003 είναι Κορυφαίος Α’ της ομάδας των Β’ βιολιών στην Κ.Ο.Α.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ
Διακεκριμένος μαέστρος και τρομπονίστας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει σπουδάσει στο Μίσιγκαν και στη Βοστώνη των Η.Π.Α., καθώς και στη Βιέννη και στο Γκρατς της Αυστρίας διεύθυνση ορχήστρας, τρομπόνι, πιάνο, σύνθεση και κλασικό τραγούδι αποκτώντας τα αντίστοιχα διπλώματα (master). Έχει αποκτήσει διδακτορικό δίπλωμα στη Διεύθυνση Ορχήστρας στο Πανεπιστήμιο Μουσικής του Γκρατς της Αυστρίας, όπου εργάστηκε και ως τακτικός καθηγητής. Έχει διευθύνει επανειλημμένως όλες τις ελληνικές συμφωνικές ορχήστρες καθώς και διάσημες ορχήστρες στο εξωτερικό (Βοστώνη, Ντιτρόιτ, Σινσινάτι, Κλήβελαντ, Φιλαδέλφεια, Γκρατς, Σάλτσμπουργκ, Λιουμπλιάνα, Γενεύη, Αγία Πετρούπολη, Χάιφα, Πρετόρια Ν. Αφρικής και αλλού). Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής και αρχιμουσικός των ορχηστρών των Μουσικών Συνόλων της Ε.Ρ.Τ. (1999-2005). Κατέχει τη θέση του κορυφαίου Α’ στο τρομπόνι στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών.
Λίγα λόγια για τα έργα
Η ογδοηκοστή όγδοη Συμφωνία του Γιόζεφ Χάυντν (1732 – 1809) γράφτηκε στα 1787 και αποτελεί μία από τις πιο αριστοτεχνικές και ώριμες συμφωνίες του μεγάλου Αυστριακού κλασικού. Το πρώτο της μέρος είναι γραμμένο σε φόρμα σονάτας και συνδυάζει τον εγκεφαλικό σχεδιασμό με έναν ανυπόκριτο αυθορμητισμό. Για το αργό μέρος της Συμφωνίας, που είναι μία σειρά παραλλαγών πάνω σε ένα στοχαστικό θέμα, ο Μπραμς φέρεται να δήλωσε: «έτσι θα ήθελα να ακούγεται η Ενάτη Συμφωνία μου». Ακολουθεί ένα χαριτωμένο μενουέτο και το έργο ολοκληρώνεται με ένα εξωστρεφές και λαμπερό φινάλε, στο οποίο συχνά ο συνθέτης επιστρατεύει με νεύρο αντιστικτικές τεχνικές.
Το διάσημο Rondo capriccioso του Γάλλου συνθέτη Καμίγ Σαιν-Σανς (1835 – 1921) είναι αποκύημα της φιλικής σχέσης και συνεργασίας του συνθέτη με τον μεγάλο Ισπανό βιρτουόζο του βιολιού Πάμπλο ντε Σαραζάτε, ο οποίος και έκανε την πρώτη εκτέλεση του έργου στο Παρίσι, στις 4 Απριλίου 1867. Μετά από μία αργή και μελαγχολική εισαγωγή, το σόλο βιολί εκθέτει το κύριο θέμα με χαρακτηριστικές συγκοπές, που έχει χορευτικό χαρακτήρα και μία ελαφρά ισπανική απόχρωση στιβαρότητας. Η δεξιοτεχνική και λαμπερή σολιστική γραφή πρυτανεύει καθ’ όλη τη διάρκεια του ροντό και συνδυάζεται αρμονικά με μία σαγηνευτική μελωδικότητα.
Ο Γιόχαν Στράους (υιός) (1825 – 1899) έμεινε στην ιστορία γνωστός ως ο «βασιλιάς του βαλς». Ο χορός αυτός, εξέλιξη του αυστριακού λαίντλερ, έκανε την εμφάνισή του στα τέλη του 18ου αιώνα και στις δεκαετίες 1830 – 1840 είχε κυριολεκτικά κυριεύσει την μουσική ζωή της Βιέννης αλλά και της κεντρικής Ευρώπης γενικότερα. Σύμβολο φινέτσας, αριστοκρατικότητας και ανεμελιάς, το βαλς κυριαρχεί ως ρυθμός και ως αίσθηση στην οπερέτα «Βαρόνος αθίγγανος», που γράφτηκε από τον Στράους στα 1885. Στην Εισαγωγή της ο συνθέτης αξιοποιεί επίσης εξωτικές λαϊκότροπες μελωδίες, εμπνευσμένες από τη μουσική των τσιγγάνων της Ουγγαρίας.
Οκτώ μόλις χρόνια μετά την πρεμιέρα (1875) της όπερας Κάρμεν του Γάλλου Ζωρζ Μπιζέ, ο Πάμπλο ντε Σαραζάτε (1844 – 1908) συνέθεσε την Φαντασία για βιολί και ορχήστρα, που βασίστηκε στα πλέον αναγνωρίσιμα θέματα της όπερας. Το έργο αποτελεί ως τις μέρες μας σταθμό στο ρεπερτόριο του βιολιού λόγω των υπερβατικών δεξιοτεχνικών του απαιτήσεων. Παράλληλα όμως, ο συνθέτης θέτει τη βιολιστική δεξιοτεχνία στην υπηρεσία ενός γοητευτικού μουσικού οικοδομήματος, που αποδίδει με ενάργεια την ατμόσφαιρα της όπερας, άλλοτε με υπερεκχειλίζον πάθος και άλλοτε με εσωτερικότητα.
Ο Γουλιέλμος Τέλλος είναι η τελευταία όπερα του μέγιστου Ιταλού συνθέτη όπερας Τζοακίνο Ροσίνι (1792 – 1868) και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1829. Η ορχηστρική της Εισαγωγή διακρίνεται σε τέσσερα επιμέρους τμήματα, που σύμφωνα με τον Μπερλιόζ παραπέμπουν στα μέρη μίας (άτυπης) συμφωνίας. Το πρώτο τμήμα φέρει τον τίτλο «Αυγή» και μας μεταφέρει στα ειδυλλιακά χρώματα του ξημερώματος στην ελβετική ύπαιθρο, ενώ το δυναμικό δεύτερο ονομάζεται «Καταιγίδα». Το αγγλικό κόρνο πρωταγωνιστεί στην τρίτη ενότητα με μία ελβετικής προέλευσης παραδοσιακή μελωδία ποιμενικού χαρακτήρα, ενώ ο περήφανος καλπασμός του ήρωα της όπερας αποδίδεται από την θριαμβευτική τελική ενότητα.
