Έχω ξαναγράψει στο παρελθόν πως αν και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα και μάλιστα σε ένα κλάδο που στο άμεσο μέλλον πρόκειται να πληγεί βαθύτατα, είμαι κατά των απολύσεων των Δημοσίων Υπαλλήλων.Δυστυχώς σ’ αυτή τη χώρα έχουμε μάθει να τα συζητάμε όλα λάθος.
Η εμμονή της τρόικα για απολύσεις 15.000 ανθρώπων από το Δημόσιο δεν πρόκειται να βελτιώσει σε τίποτα, το πρόβλημα τη χώρας. Εάν κάποιος μου αποδείξει πως το Ελληνικό Κράτος θα σωθεί με την εξοικονόμηση των μισθών 15.000 ανθρώπων θα υποκλιθώ στη διάνοιά του.
Αντιθέτως πιστεύω ότι οι απολύσεις στο Δημόσιο θα επιδεινώσουν το πρόβλημα της χώρας ενισχύοντας το φαύλο κύκλο της ανεργίας. Οι απολυμένοι Δημόσιοι υπάλληλοι αυτομάτως θα σταματήσουν να καταναλώνουν. Θα σταματήσουν να αγοράζουν ρούχα, παπούτσια, θα περιορίσουν τα φροντιστήρια των παιδιών, δεν θα βάψουν το σπίτι τους και λοιπά τέτοια που θα έχουν επίπτωση και σε άλλους κλάδους. Τι επίπτωση; Μικρότερο τζίρο σε επιχειρήσεις, λιγότερο ΦΠΑ για το κράτος, περισσότερους άνεργους στον ιδιωτικό τομέα. Και πάμε πάλι από την αρχή του κύκλου που με την ακολουθούμενη τακτική θα συνεχίζεται μέχρι την απόλυτη εξαθλίωση όλων μας.
Παρενθετικά να σας πω πως το ίδιο - εννοώ τον ίδιο κύκλο - ακολουθούμε από την αρχή της κρίσης και της ένταξής μας στο ΔΝΤ-Μνημόνιο μόνο που η αρχή του ήταν οι μειώσεις μισθών και συντάξεων και η αύξηση του ΦΠΑ. Αυτό έφερε την αύξηση της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα και όλοι κάνουμε σβούρες ακολουθώντας την πορεία του κύκλου. Μόνο που κάθε φορά που περνάμε από το ίδιο σημείο το βιοτικό μας επίπεδο είναι όλο και χαμηλότερο.
Ξεκίνησα όμως λέγοντας πως σ’ αυτή τη χώρα τα συζητάμε όλα λάθος. Να σας πω τι εννοώ. Ναι είμαι κατά των απολύσεων Δημοσίων Υπαλλήλων. Αυτό όμως, το να συζητάμε να απολύσουμε υπαλλήλους επίορκους, δηλαδή που δεν τήρησαν τον όρκο τους, δηλαδή που «τα πήραν» με εξοργίζει. Τι το συζητάμε ρε παιδιά; Έπρεπε να μας το πει η τρόικα; Δεν έπρεπε ήδη να το έχουμε κάνει; Και όμως εμείς ακόμα το συζητάμε.
Αυτό είναι που με εξοργίζει. Ότι σ’ αυτή τη χώρα συζητάμε τα αυτονόητα. Και όσο συζητάμε τα αυτονόητα όχι μόνο εξοργίζομαι αλλά φοβάμαι κιόλας. Φοβάμαι ότι αυτοί οι παντελώς ανίκανοι να μοιράσουν δυό γαϊδουριών άχυρα, δεν θα καταλήξουν στο αυτονόητο του ότι έπρεπε ήδη να έχουν φύγει οι επίορκοι, αλλά θα βρουν κάποια τέτοια φόρμουλα απολύσεων (γιατί δυστυχώς απολύσεις θα γίνουν) που θα βολεύει τα μαγαζάκια τους. Πιστεύω δηλαδή πως οι επίορκοι, τα λαμόγια, θα τη γλυτώσουν πάλι και οι όποιες απολύσεις γίνουν, θα γίνουν κομματορουσφετολογικά με αποτέλεσμα να την πληρώσουν και κάποιοι που δεν θα έπρεπε. Και όλο αυτό θα γίνει με τις ευλογίες συνδικαλιστών τύπου «Φωτόπουλου» που είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος.
Αντί να συζητάμε για το πώς θα αναμορφωθεί ο Δημόσιος τομέας ώστε να γίνει πιο παραγωγικός, αντί να συζητάμε για το πώς θα καλύψουμε τα κενά στην υγεία και την παιδεία εμείς συζητάμε για το αν θα διώξουμε τους «επίορκους». Έλεος!
