Η Νεα Δημοκρατία έχοντας στο οπλοστάσιο της τη μεγάλη εθνική επιλογή της συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε., δεν θέλει να ομολογήσει ότι είναι συνιδιοκτήτης του πελατειακού κράτους και ό,τι αυτό συνεπάγεται για το επίπεδο της πολιτικής μας ζωής από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Ψελλίζει μικρές συγγνώμες ,οι οποίες μάλιστα συμπλέκονται και με την απαίτηση να αναγνωρίσουν και οι άλλοι τις ευθύνες τους, τοποθετώντας όλους στο ίδιο κάδρο.
Δόμησαν το κράτος μοιράζοντας προνόμια στις οικονομικές ελίτ της χώρας και συγχρόνως κρατούσαν δέσμιο τον κόσμο της εργασίας μέσα απο όλο το πλέγμα της εξουσίας που θεωρούσαν υποχείριό τους. Ξεχνά τις ευθύνες της τελευταίας κυβέρνησης Καραμανλή-προπομπού της δέσμευσης της χώρας στις νεοφιλέλευθερες επιλογες της σημερινής Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.
Το αντιμνημονιακό μένος και η υστερία στην διάρκεια της πρώτης περιόδου της κυβέρνησης Παπανδρέου εύκολα έγινε αργότερα «ναι σε όλα» με βούλες και υπογραφές. Επιστράτευσε φυσικά λόγους σωτηρίας της πατρίδας και συνέχισε με τα 18 μέτρα που θα ξανασώσουν την χώρα απο τα μέτρα που και αυτοί πριν δυο μήνες αποδέχτηκαν και υπέγραψαν.
Το ΠΑΣΟΚ, αφού περιπλανήθηκε πρώτα σε τριτοκοσμικά μονοπάτια, μπορεί να επαίρεται ότι έδωσε δικαιώματα και πολιτική υπόσταση στο άλλο μισό των Ελλήνων και ότι έβαλε τη χώρα στην Ευρωζώνη. Οφείλει να αναγνωρίσει ότι εκτός από κύριος μέτοχος του πελατειακού κράτους, είναι αυτό που με τις πολιτικές του διέχυσε την διαφθορά σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνά την τραγική επιλογή του ΔΝΤ, και ας ισχυρίζεται ο σημερινός του πρόεδρος οτι ήταν αντίθετος. Άλλωστε, τα περίφημα 6 σημεία του κ. Βενιζέλου είναι εκεί για να θυμίζουν στον εμπνευστή τους πόσο λίγο πλέον μετράει η πολιτική του αξιοπιστία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ο αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών της 6ης Μαΐου, με το επικαιροποιημένο πρόγραμμά του κινδυνεύει να μετατραπεί στον Eφιάλτη που θα ανοίξει την πόρτα της καταστροφής και θα γυρίσει την χώρα δεκαετίες πίσω. Είναι ο κύριος υπεύθυνος που οδηγείται η χώρα σε δεύτερες εκλογές και με το δίλημμα-εκβιασμό που προσπαθεί να βάλει στην ελληνική κοινωνία-μνημόνιο ή Σύριζα παίζει ανεύθυνα με την τύχη της. Προσφεύγει εύκολα σε συμπεριφορές με ισχυρή δόση λαϊκισμού και δημαγωγίας και ξεχνά ότι ποτέ η αριστερά δεν ήταν θιασώτης και οπαδός τέτοιων αντιλήψεων. Οι μεταγραφές, ως φαίνεται, δημιουργούν άλλα ήθη και άλλα πρότυπα. Θα ήθελα να του αφιερώσω μια σκέψη του Ζυλιέν Φρέντ (εισαγωγή στο βιβλίο "Ο πόλεμος κατά τον Κλαουζεβιτς"). ’’Πολλές φορές η καθαρή λογική μπορεί να γίνει πηγή παραλογισμού στο μέτρο που είναι φυλακισμένη μιας θέλησης που περιφρονεί το λογικό.’’ Και ο ΣΥΡΙΖΑ περιφρονεί το λογικό.
Η Δημοκρατική Αριστερά, ως κόμμα ευθύνης για την κοινωνία που έχει ως στόχο τη συμμετοχή στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας για την αλλαγή της κοινωνίας και την βελτίωση της ζωής των πολιτών, προσπάθησε να αξιοποιήσει τις διερευνητικές εντολές για να δώσει λύση για τη χώρα. Αυτό δεν αποτελεί μια αυτάρεσκη διαπίστωση, άλλα προκύπτει με μεγάλη σαφήνεια απο τις σχετικές έρευνες της κοινής γνώμης.
Χωρίς να παραβλέπουμε τον ρόλο που διαδραματίζουν οι συσχετισμοί και τα ποσοστά δηλώνουμε την ετοιμότητά μας να δώσουμε κυβέρνηση στη χώρα. Κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο, με προγραμματικό πλαίσιο και φερέγγυα πρόσωπα. Φυσικά, ο καθένας αντιλαμβάνεται οτι αυξημένα ποσοστά στη ΔΗΜ.ΑΡ. είναι εντολή σε εμάς για λύση, είναι εντολή να αναλάβει η Δημοκρατική Αριστερά την ευθύνη της.
Γνωρίζοντας ότι τα δύσκολα αφήνουν ίχνη και ορισμένες φορές επώδυνα και έχοντας ως συλλογική αρχή αυτό που ο Νίκος Καζαντζάκης λέει στην ‘’Ασκητική ’’, ‘’να αγαπάς την ευθύνη .Να λες : εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθει, εγώ φταίω.’’- Θα είμαστε εκεί όπου οι πολίτες απαιτούν για να μείνει η πατρίδα όρθια και ζωντανή.
