Ωραία… ψηφίσατε. Και τώρα; Ο ευτραφής κύριος που βρέθηκε επικεφαλής μιας ιστορικής παράταξης έχει μάλλον κάτι κατά νου, γι αυτό έβαλε και υποψηφιότητα. Βέβαια εξελέγη και πανηγυρικά κάτι για ποσοστό 97 και βάλε τοις εκατό άκουσα. Όμορφα και πάμε παρακάτω…
Έκανε και κάλεσμα για συμπόρευση με όσους νιώθουν απογοητευμένοι. Πολύ καλά έκανε. Και εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα. Με 240.000 φίλους (?) όμως δεν κερδίζεις εκλογές, χρειάζεσαι κάτι παραπάνω. Και αυτό θα πρέπει να το αναζητήσεις. Μόνο που δεν ξέρω πόση διάθεση έχουν να του το προσφέρουν όλοι αυτοί που επί δύο χρόνια συνεχώς βλέπουν τις ζωές τους να διαλύονται. Για να δούμε πως θα τους “τουμπάρει”, γιατί είμαι σίγουρος πως οι“δημοσκοπήσεις” καταγράφουν από βλακείες έως τους πόθους αυτών που τις παραγγέλουν… Άλλωστε στην Ελλάδα η νοοτροπία “ψηφίζω κάποιον που αποδεικνύει την ικανότητά του και όχι εν λευκώ εκ των προτέρων” δεν ισχύει. Παρά την κοινωνική κατεδάφιση των δύο τελευταίων χρόνων…
Χώρια που είναι και πολλοί εκείνοι οι “πελάτες”, που προσδοκούν να διατηρήσουν τις θεσούλες και τα βολέματά τους μέσα στη σφαγή που ακούγεται πως θα γίνει ιδιαίτερα στο Δημόσιο τομέα… Για να μη αναφέρω εκείνους που περιμένουν στη γωνία φιλοδοξόντας να αποτελέσουν τη νέα γενιά “πελατάκων”του πολιτικού συστήματος καταβάλλοντας φιλότιμες προσπάθειες.
Τι και αν οι μισθοί μετατράπηκαν σε χαρτζιλίκια; Αυτό είναι καλύτερο από το τίποτα. Εμείς οι Έλληνες είμαστε και ολιγαρκείς ξέρετε εκτός από… πλεονέκτες. Ανάλογα τις συνθήκες. Dublex σύστημα.
Έτσι λοιπόν ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πανηγύρισε μια πύρειο νίκη, επικρατώντας κατά κράτος του…. εαυτού του υπουργού οικονομίας! Μη μπερδεύεστε. Τίποτα δεν είναι παράλογο. Ο καθένας από εμάς άλλωστε έχει δύο εαυτούς. Τι πιο… φυσιολογικό. Και πολλές φορές μάλιστα τσακώνονται κιόλας. Όσο αφορά τις συνέπειες δεν είναι και σοβαρές αφού έχουμε το ελεύθερο να διαλέξουμε ανάμεσα σε…λοβοτομή ή σε ηλεκτροσόκ… Φυσικά ακόμα και αν δεν γουστάρουμε ρε αδελφέ να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν και άλλα κόμματα… περισσότερο… “ευαίσθητα” απέναντι στα προβλήματα του Λαού. Κάποτε ο Μητσοτάκης που σήμερα διεκδικεί τον τίτλο του “Νέστωρα της πολιτικής”, είχε υποσχεθεί “ένα αυτοκίνητο για όλους τους Έλληνες” ως αντίβαρο στο“Τσοβόλα δώστα όλα”.
Χωρίς επιτυχία όμως τότε. Βλέπετε ένα αυτοκίνητο μπροστά στο “όλα” τι να κάνει… Τώρα υπάρχει ο Αντώνης ο οποίος σοβαρός – σοβαρός μας λέει: “Δεν θα είμαι πρωθυπουργός της ευμάρειας”... Καταπληκτικό! Δεν λέει όμως πως και να ήθελε δεν θα μπορούσε αφού ο κ. Τόμσεν και τα άλλα παιδιά καραδοκούν για να σφυρίξουν φάουλ ή πέναλτυ.
Υπάρχει και το κόμμα του Καραντζαφέρη το οποίο στέκεται υπεύθυνα πολιτικά υιοθετώντας με συνέπεια τη… θέση της κάθε ημέρας (όχι όπως αυγά ημέρας). Οι πολιτικές θέσεις προφανώς είναι σαν τα συνθήματα/παρασυνθήματα της σκοπιάς και αλλάζουν συχνά!
Από την άλλη πάλι, υπάρχουν τα κόμματα της λεγόμενης “αριστεράς” με ή άνευ Σταλινικής ή αναθεωρητικής χροιάς ή και απ΄ όλα, φυσικά μετά των εποχούμενων,“ειρήσθω εν παρόδω” (όπως λέει συχνά ο φίλος μου ο Αντρέας) συνοδοιπόρων τους. Έχετε επιλογές αγαπητοί μου συμπολίτες.
Όλοι τους καλά παιδιά και από οικογένεια που κατανοούν πολύ καλά τα προβλήματα και τα βάσανα του Λαού, διότι όλοι προέρχονται από αυτόν και -κοίτα να δεις- δεν κατέβηκαν από τον Άρη. Όλοι έχουν κάτι να σας πουν. Προφανώς όλα αυτά τα παιδιά του Λαού, όλοι μαθητές του Νίκου Ξανθόπουλου, σιγοτραγούδησαν κάποτε Καζαντζίδη και έτσι απέκτησαν τον βαρύ και τιμητικό τίτλο. Ευτυχώς που η ζωή τους χαμογέλασε αντίθετα με όλους εμάς που είμασταν“κακά παιδιά” του λαού που βρεθήκαμε στην κόλαση των διαδοχικών μνημονίων.
Μην ακούτε όσα λένε οι εχθροί της Σοσιαλιστοφιλελευθεροαριστεροκεντρώας ιδεολογίας πως δήθεν η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Το κακό σας θέλουν!
Υπάρχουν όμως και πολλά πολλά ακόμα κόμματα και αποκόμματα, τα οποία θα διεκδικήσουν την προσοχή μας, μνημονεύοντας τα μνημόνια και απομνημονεύοντας άλλοτε πεθαμένους άλλοτε ζωντανούς. Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο.
Επιλογές υπάρχουν! Όλα καλά… Αυτό που επιτέλους δεν καταλαβαίνω είναι… γιατί δεν είστε ευχαριστημένοι…
