Ο κ. Παπαϊωάννου ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στη συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που θα μελετήσει σειρά ρυθμίσεων σχετικά με την ταυτοποίηση των διαχειριστών blogs και τη διεύρυνση του καταλόγου των εγκλημάτων για τα οποία θα επιτρέπεται η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του κ. Παπαϊωάννου, η επιτροπή αυτή θα παραδώσει τις προτάσεις της μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου του 2011.
Είναι γνωστές οι θέσεις μου περί ανωνυμίας. Τη σιχαίνομαι. Πιστεύω ότι η ανωνυμία στη χώρα μας εξυπηρετεί, βολεύει και χρησιμοποιείται μόνο από αυτούς που θέλουν να βρίσουν και να συκοφαντήσουν. Τα μεγαλύτερα ψέματα, οι μεγαλύτερες ύβρεις και συκοφαντίες κρύβονται πίσω από την ανωνυμία. Θα συμφωνήσω ακόμη και με τη βαριά έκφραση του Υπουργού περί «κουκουλοφόρων».
Μη νομίζετε ότι το ζήτημα της ανωνυμίας είναι αποκλειστικά Ελληνικό. Είναι παγκόσμιο.
Θα κατανοούσα την ανωνυμία σε χώρες με ολοκληρωτικά καθεστώτα, όπου η ελευθερία του λόγου και της γνώμης είναι πράγματι απαγορευμένη. Στη χώρα μας όμως η ανωνυμία δεν χρησιμοποιείται έτσι. Στη χώρα μας, που η ελευθερία του λόγου είναι κατοχυρωμένη, η ανωνυμία εξυπηρετεί στην προσβολή του όποιου αντιπάλου, στο «χτύπημα κάτω από τη μέση», με τέτοιο τρόπο που ο θιγόμενος στερείται του βασικού δικαιώματος της υπεράσπισης του εαυτού του. Γιατί πως θα υπερασπιστεί κάποιος τον εαυτό του από ύβρεις και συκοφαντίες, όταν με κανένα τρόπο δεν μπορεί να βρει τον γράφοντα.
Όσο φασιστικό είναι να απαγορεύεις σε κάποιον να πει την άποψή του, άλλο τόσο φασιστικό είναι να στερείς από κάποιον τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Το ίδιο συναίσθημα απέχθειας, την ίδια εμετική διάθεση μου προκαλούν και τα δύο. Και μέχρι στιγμής μόνο το δεύτερο βλέπω να συμβαίνει στη χώρα μας.
Θα προεκτείνω όμως λίγο τη σκέψη μου και όπως ζητάω επωνυμία στα blogs θα ζητήσω επωνυμία παντού. Και δεν βλέπω Υπουργέ μου Δικαιοσύνης να ασχολείσαι με την ανωνυμία στα πάσης φύσεως συμφέροντα. Δεν βλέπω να ασχολείσαι με την ανωνυμία στις μίζες. Δεν βλέπω να ασχολείσαι με την ανωνυμία στο ποιος φταίει που έφτασε η χώρα σ’ αυτή τη κατάντια. Δεν βλέπω καν να ασχολείσαι με την ανωνυμία στους χορηγούς του πολιτικού μας συστήματος. Δεν βλέπω να ασχολείσαι με την ανωνυμία σε μια σειρά από πράξεις που ταλαιπωρούν καθημερινά τον Έλληνα.
Επωνυμία παντού λοιπόν, και όχι μόνο στους bloggers. Άλλωστε Υπουργέ μου το ζήτημα της ανωνυμίας στα blogs περισσότερο από Νόμους, διατάξεις και απαγορεύσεις, είναι ζήτημα κουλτούρας και παιδείας.
Γιατί ακόμη και με τους πιο σκληρούς νόμους και διατάξεις, το internet είναι τόσο μαγικό που δεν μπορεί να περιοριστεί από τους νόμους μιας χώρας μόνο. Όπως εύστοχα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο «Hello.. I am behind seven proxies”.
