Μέχρι εδώ όλα είναι θεμιτά. Ο κάθε υποψήφιος θα προσπαθήσει να πλησιάσει όσο περισσότερους γίνεται, και χρησιμοποιεί πολλαπλούς τρόπους απόκτησης αναγνωρισιμότητας, η οποία είναι κυρίαρχο στη συλλογή ψήφων.
Σ’ αυτούς τους πολλαπλούς τρόπους που χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι περιλαμβάνονται οι θεμιτοί, που είναι προβολή των χαρακτηριστικών τους (σπουδές, επαγγελματική επιτυχία, πολιτική δραστηριότητα, προτάσεις και όραμα για το μέλλον) αλλά και αθέμιτοι τρόποι.
Το «θάψιμο» του συνυποψήφιου είναι το συνηθέστερο αθέμιτο μέσο συλλογής ψήφων. Το «θάψιμο» πρέπει να ξέρετε ότι δεν έχει όρια. Αυτοί που το χρησιμοποιούν λειτουργούν ως Κατίνες (ζητώ συγγνώμη από τις Κατίνες) της γειτονιάς που γνωρίζοντας τη δική τους ανεπάρκεια, τη δική τους αδυναμία παραγωγής έργου και πολιτικού λόγου, προσπαθούν να θίξουν τον άλλον σε προσωπικό επίπεδο. Ένα ατελείωτο κουτσομπολιό λοιπόν, άσχετο με την ουσία της αντιπαράθεσης, ένα ατέλειωτο νηπιαγωγείο που ο Κωστάκης με τη Μαιρούλα τσακώνονται για τη γόμα τους. Κάτι τέτοιο θυμίζουν. Και αυτό παίρνει διαστάσεις γιατί το χρησιμοποιούν πολλοί. Βρίσκει έδαφος, γιατί είναι εύπεπτο, γιατί δεν χρειάζεται το μυαλό να μπει στη διαδικασία αξιολόγησης και κρίσης. Και τότε είναι που η τρίχα γίνεται τριχιά.
Η τακτική αυτή μη νομίζετε ότι έχει να κάνει μεταξύ υποψηφίων αντιπάλων συνδυασμών και μόνο. Το φαινόμενο θα έλεγα ότι είναι πιο συχνό σε συνυποψήφιους του ίδιου συνδυασμού.
Το χρησιμοποιούν κυρίως άνθρωποι ελλιπούς παιδείας, άνθρωποι χωρίς αξίες, χωρίς ιδανικά χωρίς όραμα.
Άνθρωποι που τους ενδιαφέρει μόνον η δική τους εκλογή. Η δική τους πολιτική επιβίωση.
Άνθρωποι που το «εμείς» το έχουν κατατάξει αξιολογικά πολύ χαμηλά στην κλίμακα αξιών τους, εάν έχουν τέτοια, και που το «εγώ» είναι πρώτο και καθοριστικό.
Άνθρωποι που τους είναι παντελώς αδιάφορο εάν θα εκλεγεί ο συνδυασμός που μετέχουν και ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους επιτυχία. Είναι οι τύποι που αν τους πείτε ότι σκέφτεστε να ψηφίζετε τον αντίπαλο συνδυασμό, δεν πρόκειται να σας ξαναμιλήσουν γιατί απλούστατα δεν προσδοκούν κάτι από σας. Δεν θα κάνουν την παραμικρή προσπάθεια να σας πείσουν να ψηφίσετε του συνδυασμό που μετέχουν και που υποτίθεται πιστεύουν ότι είναι ο καλύτερος για την πόλη.
Άνθρωποι που ως στάση ζωής και πολιτικής παρουσίας υπηρετούν απαρέγκλιτα το δόγμα «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Ε λοιπόν όχι. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Τα μέσα είτε είναι άγια και καλώς χρησιμοποιούνται, είτε δεν είναι και πρέπει να αποφεύγονται και να καταδικάζονται.
Και δεν έχουν να κάνουν με το σκοπό.
Όλους αυτούς, σε σένα εναπόκειται αγαπητέ συνδημότη να τους ξεχωρίσεις και να τους απομονώσεις, κάτι που οφείλω να σου επισημάνω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο.
Συνήθως έχουν το χάρισμα να το κρύβουν καλά, πίσω από σκουντήματα στην πλάτη, πίσω από φιλικότατα γελάκια, πίσω από πειστικές συζητήσεις στις οποίες παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα όπως θες να την ακούσεις, πίσω από ψευτοταξίματα, χαϊδεύοντας τη συναισθηματική σου προδιάθεση.
Λυπάμαι που στο λέω αγαπητέ συνδημότη αλλά ΠΡΕΠΕΙ να βάλεις τα δυνατά σου να τους ξεχωρίσεις. Και τότε όπως σε παραμυθιάζουν αυτοί να τους παραμυθιάσεις και συ.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν θέση στο Καλλικράτειο εγχείρημα. Χρειάζονται άνθρωποι με όραμα και άποψη. Μόνο έτσι ο νέος Δήμος μας θα πάει μπροστά θα προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα. Με τα κουτσομπολιά, με τα «μου είπε, που του είπε, που είχε ακούσει», νηπιαγωγείο μπορεί να φτιάχνουμε, αλλά πολιτική και έργο δεν γίνεται.
Και το έχω ξαναγράψει, Η ΠΑΛΛΗΝΗ, ο Δήμος μας πια, έχει πολύ δουλειά και απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες. Μπορεί οι παραπάνω να έχουν χάρισμα στο να ψηφοσυλλέγουν, αλλά στο να διοικήσουν είναι ανίκανοι.
Εσύ αποφασίζεις.
