ΘΕΣΗ - ΑΝΤΙΘΕΣΗ... ΣΥΝΘΕΣΗ ή ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ;

Ακούω πολλά τον τελευταίο καιρό περί «συνθέσεων» και απορώ. Τι θα πει σύνθεση και πως μπορεί να γίνει σύνθεση σε απόψεις που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Πως μπορεί για παράδειγμα να είναι οι μισοί υπέρ των ιδιωτικών Πανεπιστημίων οι άλλοι μισοί κατά αυτών και όλο αυτό να συντεθεί; Ίσως δεν φτάνει το φτωχό μου μυαλό μέχρι εκεί, ώστε να καταλάβω. Όλα αυτά τα χρόνια στην προσπάθεια της σύνθεσης μετατρέψαμε το ΠΑΣΟΚ σε κόμμα ετερόκλητων και αντιθετικών, πολλές φορές, απόψεων που μόνο στόχο έχει τη νομή και τη διαχείριση εξουσίας. Στην προσπάθεια αυτή χώρεσαν πολλοί μέσα στο ΠΑΣΟΚ που οι απόψεις τους άλλαξαν το χαρακτήρα του κινήματος. Χώρεσαν πολλοί που προκαλούν την οργή του Ελληνικού Λαού για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν και ταυτίστηκαν με την εξουσία. Η λογική της Θέσης-Αντίθεσης-Σύνθεσης μόνο αυτούς εξυπηρετεί, αυτούς που επιθυμούν διακαώς να νέμονται την εξουσία που όλοι εμείς με την ανοχή μας τους προσφέρουμε απλόχερα. Με όλους αυτούς καταφέραμε να ταυτίσουμε το ΠΑΣΟΚ στη συνείδηση του μέσου Έλληνα Πολίτη ως το κόμμα, της συναλλαγής. Ειπώθηκε ξεκάθαρα στην τελευταία συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου πως είναι πολλοί αυτοί που «έφτιαξαν περιουσίες» από την μακρόχρονη διαχείριση της εξουσίας. Ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω και που κατά τη γνώμη μου αν και τόσο σοβαρό, πέρασε σαν να μην ειπώθηκε ποτέ, από τα κανάλια. Για ποια σύνθεση λοιπόν μιλάμε. Σας πληροφορώ και πιστεύω πως εκφράζω αρκετούς από εσάς ότι δεν θέλω να είμαι στο ίδιο κόμμα με αυτούς που κατά το Εθνικό Συμβούλιο «έφτιαξαν περιουσίες». Και για να το προεκτείνω λίγο σας λέω επίσης ότι δεν θέλω να έχω καμιά σχέση με όλους αυτούς που μπορεί να μη πλούτισαν αλλά βολεύτηκαν. Με όλους αυτούς που η ενασχόλησή τους με το ΠΑΣΟΚ έχει μόνο ιδιοτελή κριτήρια. Τάσσομαι λοιπόν ανεπιφύλακτα υπέρ της σύγκρουσης. Σύγκρουση με τα συμφέροντα κάθε είδους, και τους εντός του κόμματος εκφραστές τους ώστε να πάψει το ΠΑΣΟΚ να είναι ένα κόμμα οργανωτικά νεκρό, ένας φορέας συντήρησης κι όχι αλλαγής, ένα κόμμα χωρίς ίχνος συλλογικότητας και συντροφικότητας. Σύγκρουση με τους ημέτερους που γλύφουν πότε τον έναν και πότε τον άλλον προκειμένου να βολευτούν μετά. Θέση-Αντίθεση-Σύγκρουση-Προχώρημα λοιπόν ανεπιφύλακτα. Είναι αρκετοί οι σύντροφοί μου που λένε ότι με τη σύγκρουση δεν κερδίζονται εκλογές και ότι η σύνθεση είναι αυτή που δίνει τη νίκη. Ερωτώ όμως. Τι να την κάνω την Κυβέρνηση όταν θα αποτελείται από αυτούς που στη προηγούμενη θητεία τους πλούτισαν κατά το Εθνικό Συμβούλιο; Τι να την κάνω την Κυβέρνηση όταν οι ημέτεροι των πολιτικών γραφείων θα βολευτούν πάλι ενώ εγώ θα αγωνίζομαι για αξιοκρατία; Αλλά και η έννοια της ρήξης παίρνει το τελευταίο διάστημα περίεργες διαστάσεις. Αυτοί που μιλούν για ρήξη με το κατεστημένο και με κάθε λογής συμφέροντα την εννοούν πραγματικά; Μήπως η αναφορά σε ρήξεις έχει να κάνει με τους εσωκομματικούς αντιπάλους και μόνο; Το στρατόπεδο που την επαγγέλλεται δεν έχει επιστρατεύσει κανέναν από αυτούς που «έφτιαξαν περιουσίες»; Ήρθε η ώρα σύντροφοι να πάρουμε το ΠΑΣΟΚ στα χέρια μας. Εμείς, οι απλοί πολίτες που κάποτε του δώσαμε 48%. Ήρθε η ώρα να απομακρύνουμε και από τους δύο στρατούς όσους μας εκθέτουν στα μάτια της κοινωνίας. Για να ξαναγίνει το ΠΑΣΟΚ το κόμμα των μη προνομιούχων, το κόμμα όλων των Ελλήνων που προσδοκούν μια καλύτερη πατρίδα, όλων των Ελλήνων που δεν ανέχονται άλλο να παίζουν στις πλάτες τους.