ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ

Μέρες τώρα παρακολουθούμε όλοι μας με μεγάλη αγωνία τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, που μετά την ήττα στις πρόσφατες εκλογές έχει περιέλθει σε μια ανεπανάληπτη εσωστρέφεια. Όλοι μας αναρωτιόμαστε τι θα γίνει, παρακολουθούμε από τα κανάλια και τις εφημερίδες τις τοποθετήσεις των κορυφαίων στελεχών (αλήθεια πόσο κορυφαίος μπορεί και πρέπει να είναι κάποιος που κατηγορεί συντρόφους του στα κανάλια;) προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, να διαισθανθούμε κλίμα, διαβάζουμε δημοσκοπήσεις, και μεταξύ όλων των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ η συζήτηση που επικρατεί αφορά την τοποθέτηση του καθενός με το ένα ή το άλλο στρατόπεδο. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που μεταξύ συνομιλητών-συντρόφων η τοποθέτηση υπέρ ενός υποψηφίου δημιουργεί «ξινισμένα μούτρα». Ας μείνουμε στα «ξινισμένα μούτρα» και ας έχουμε όλοι τη λογική και το μέτρο ώστε να μην περάσουμε τη γραμμή εκείνη που δεν έχει πισωγύρισμα. Ας είμαστε εγκρατείς στις εκφράσεις μας και ας μη ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι σύντροφοι, είμαστε όλοι μαζί, όχι εν ήδη φιλάθλων Παναθηναϊκού Ολυμπιακού αλλά για το καλό της χώρας. Η επιθυμία όλων μας να γίνει το ΠΑΣΟΚ Κυβέρνηση δεν πρέπει να αντιστοιχεί στην επιθυμία να κερδίσει η ομάδα μας στο ντέρμπι των αιωνίων αλλά πρέπει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι θα κάνουμε όταν κερδίσουμε και που έχουμε σκοπό να πάμε τη χώρα. Γιατί εάν είναι να κερδίσουμε για να πάμε το όριο συνταξιοδότησης στα 65 για παράδειγμα τότε καλύτερα να ψηφίσουμε από τώρα τον Καραμανλή και να μην κουραζόμαστε κιόλας. Ακούω τον τελευταίο καιρό διάφορους μεγαλοσχήμονες στο ΠΑΣΟΚ να μιλούν για τις Κυβερνήσεις Σημίτη απαξιωτικά και μάλιστα να προσπαθούν να φορτώσουν σε αυτόν την πρόσφατη ήττα. Τις κυβερνήσεις Σημίτη θα τις κρίνει κατά τη γνώμη μου ο ιστορικός του μέλλοντος γιατί σήμερα είναι τέτοια η φόρτιση που το μάτι μας δεν είναι καθαρό. Πιστεύω πως ο Κ. Σημίτης ήταν ο καλύτερος πρωθυπουργός που πέρασε από την Ελλάδα. Και ήταν πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ. Η ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, τα μεγάλα έργα, η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., η διοργάνωση της Ολυμπιάδας, ήταν μερικά από αυτά που έκανε. Βέβαια και αυτές οι Κυβερνήσεις είχαν χάσει το μέτρο. Η αλαζονεία, η καθεστωτική αντίληψη, η απομάκρυνση από την καθημερινότητα του πολίτη είναι ασυγχώρητα λάθη. Και αυτά πλήρωσε το ΠΑΣΟΚ το 2004 αλλά και σήμερα. Και όταν λέω ότι τα πλήρωσε και σήμερα να σας πω τι εννοώ. Ο Γ. Παπανδρέου ανέλαβε το 2004 με το κεντρικό σύνθημα «Γιώργο άλλαξέ τα όλα». Οι δημοσκοπήσεις του 2004 έδειχναν το ΠΑΣΟΚ πολύ πιο πίσω απ’ ότι τελικά ήταν. Το 2004 η δυναμική του Γ. Παπανδρέου αλλά και οι πλέον του 1.000.000 μέλη και φίλοι που τον στήριξαν έσωσαν τη συντριβή. Σημειώνω πως και στις εκλογές του 2004 ουδεμία αναφορά έγινε στο έργο των κυβερνήσεων Σημίτη και υποθέτω πως αυτό ήταν στρατηγική επιλογή. Όταν όμως κάνεις αυτή τη στρατηγική επιλογή της πλήρους διαγραφής του παρελθόντος (κακώς κατά τη γνώμη μου) τότε πως προτείνεις τους ανθρώπους του παρελθόντος στην Κοινωνία. Εάν θεωρείς πως είναι καταδικαστέες οι Κυβερνήσεις Σημίτη και δεν κρατάς το έργο τους τότε πως κρατάς τους ανθρώπους τους (όχι όλους). Εκτιμώ πως έπρεπε να γίνει ακριβώς το αντίθετο και πως το 2004 δεν έγινε σωστή ανάλυση των αποτελεσμάτων αλλά πολύ περισσότερο δεν έγινε σωστή ανάγνωση των δημοσκοπήσεων που μέχρι τότε έφερναν πολύ πιο πίσω το ΠΑΣΟΚ, και το αποτέλεσμα αυτών των λαθών ήταν η ήττα του 2007. Διαπιστώνω βέβαια πως σήμερα όλοι αυτοί έχουν ταχθεί στο πλευρό του Β. Βενιζέλου. Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να σταθώ είναι ο κομματικός μηχανισμός ο οποίος είναι παντελώς εξαφανισμένος. Όποιες και εάν είναι οι θέσεις σου ή οι προγραμματικές δεσμεύσεις σου, εάν δεν υπάρχει κομματικός μηχανισμός που να συμφωνεί με αυτές και να τις προωθήσει στην Κοινωνία τότε έχεις αποτύχει. Εδώ και χρόνια ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ είναι διαλυμένος. Κανενός είδους συνεδρίαση δεν υπάρχει, συνεπώς καμία συζήτηση επί πολιτικής. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ δυστυχώς αρκετά χρόνια τώρα δεν διαμορφώνεται από τη βάση του. Έρχεται από πάνω προς τα κάτω ενώ θα έπρεπε η σχέση να είναι αμφίδρομη. Τι υπάρχει; Παράγοντες και μόνο. Υποψήφιοι Βουλευτές ή και Βουλευτές που πίσω τους στοιχίζονται μέλη και φίλοι και που το μόνο που ενδιαφέρει όλους αυτούς τους στρατούς είναι η εκλογή του εκλεκτού. Η αναδιανομή της πίτας των σταυρών δηλαδή υπέρ του εκλεκτού. Περί πολιτικής ούτε κουβέντα. Περί ικανοτήτων επίσης καμία κουβέντα (το ξέρετε πως στην περιφέρεια Αττικής υπήρχε Βουλευτής που ζητούσε την ψήφο μας και που τέσσερα χρόνια στο Κοινοβούλιο δεν είχε μιλήσει ούτε μια φορά;) Έτσι λοιπόν το παιχνίδι της πολιτικής (αλλά και των προσώπων) το κάνουν τα media. Και βέβαια δεν πιστεύω να νομίζει κανείς ότι όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι που βγαίνουν και φωνάζουν στα κανάλια «υπέρ των φτωχών» ενδιαφέρονται πραγματικά. Τη στρατηγική του καναλιού εξυπηρετούν και μόνο. Να πως φτάσαμε στη medioκρατία. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται: Καθαρό πολιτικό λόγο και καθαρές θέσεις για όλα τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία. Αυτές οι θέσεις δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα σκέψης κανενός πεφωτισμένου παρά μόνο αποτέλεσμα διαβούλευσης με την κοινωνία δηλαδή με τη βάση του. Επίσης πρέπει να σταματήσουν διατυπώσεις που κανείς, παρά μόνο εάν δει την υπογραφή, δεν μπορεί να καταλάβει από ποιόν πολιτικό χώρο προέρχονται. Σαφήνεια λοιπόν. Αναδιοργάνωση του κομματικού μηχανισμού έτσι ώστε να μπορεί να παράγει πολιτική, να πάψει να είναι έρμαιο στα χέρια κομματαρχών της κάθε περιοχής, να δυσκολεύονται οι στρατοί, να απομονωθούν όλοι αυτοί που διαγκωνίζονται να βρεθούν δίπλα σε κάποιον για να βολευτούν κομματικά και όχι μόνο. Στα πλαίσια αυτά η αναγνώριση τάσεων είναι αναγκαία. Ισχυρή αντιπολίτευση απέναντι σε μια κυβέρνηση που με ανανεωμένη λόγω δικών μας αδυναμιών εντολή επελαύνει απέναντι σε κεκτημένα ετών των εργαζομένων με χαρακτηριστικότερο όλων αυτό του ασφαλιστικού χωρίς από την πλευρά μας να υπάρχει ούτε μια λέξη, ούτε μια πρόταση. Τέλος προσωπικά δηλώνω ότι τάσσομαι στο πλευρό του Κώστα Σκανδαλίδη για να πάψουν επιτέλους φίλοι και γνωστοί να με ρωτάνε.